Kısır Döngü

– Hamileyim.
+ Hamile mi? Yanlış anlama ama… Çocuk Alex’in, değil mi?
– Onun çocuğu. Ve onun değil.
+ Ne demek bu?
– Tabii ki onun çocuğu. Başka kimin olabilir ki? Ama çocuklarımızın sahibi olmadığımızı düşünürsek, değil. Yani, bir tek bizim değiller. Bizim, ailelerimizin çocukları olmadığımız gibi. Yalnızca onlara ait değiliz. Geceleri uyanıyorum. Ve sonra uyuyamıyorum. Onun nefes alıp verişini dinliyorum. Bize karşı bencilce bir sevgisi var. Bir eşya gibi. Tanrım… Yıllardır bu şekilde yaşıyorum. Niye bu kadar yalnızım? Niye benimle eskisi gibi konuşmuyor? Ya da ben öyle olduğunu sanıyordum. Ona asla hiçbir şey açıklayamayacağım. Bir şey yapmam lazım.
+ Vera..
– Böyle giderse her şey ölecek. Ben dünyaya cansız bir varlık getirmek istemiyorum. Ölmeden de yaşayabiliriz. Bu da mümkün.
+ Mümkün olan ne Vera?
– Bilmiyorum ama var olduğuna eminim. Bu, sadece birlikte olursak mümkün. Birimiz diğerimiz için var olursa. Tek başımıza bu imkansız. Manası yok. Bu bir kısır döngü. Bunu ona nasıl anlatabilirim ki?! Ne yaptığını görmesini nasıl sağlayabilirim?