Tam bu noktada bir gerçeğin altını çizelim. Yeryüzünde milyarlarla ifade edilen sayıda insan olsa da doğa hepimizin ihtiyacını karşılamak için mükemmel zengin bir kaynak ama artık bu yükü kaldıramıyor. Neden biliyor musunuz? Tıpkı o güzel sözün özetlediği gibi. "Doğa insanın ihtiyaçlarını karşılar, açgözlülüğünü değil". Bazı insanlar zaman içinde o kadar büyüdüler ki sizin sadece temel ihtiyaçlarla yetinmeniz artık onların doymasına yetmiyor. O nedenle daha da çok tüketmenizi istiyorlar. Peki bunu nasıl başaracaklar? Çok basit. Sizi gerçekte ihtiyacınız olmayan bir sürü ürüne ve etkene maruz bırakarak. Bunu da tümüyle beyninizdeki ödül merkezini hackleyerek yapıyorlar ve sonuç ortada. Kronik tatminsizlik. Sürekli başkalarına imrenen, herkesi kıskanan ve elindekilerin kıymetini bilmeyen bir canlıya dönüşüyorsunuz. Üstelik etrafınızda ihtiyacınız olmayan tonlarca şeye sahipsiniz. İşte bu kısır döngü beyninizdeki karadeliği o kadar büyük bir hale getiriyor ki bu delik siz de dahil olmak üzere önüne gelen her şeyi yutuyor.
Bireyselleşememek ve sonuçları
Etrafımdaki ailelere bakıyorum; nerede kuşak çatışması varsa, nerede aile içi nefret varsa hepsi aile üyelerininin bireyselleşememesinden kaynaklanıyor. Çoğu insan fakirlik yüzünden olduğunu savunuyor, o ikincil bir sebep olabilir ama görgü, kişilik sahibi olup zengin olmayan nice aile tanıyorum; demek ki o sav doğru değil. Kişiler kendini yetiştiremedikçe stabil ve kısır döngü içerisinde bir hayat sürdürmeye mahkum oluyorlar. Ülkemizdeki psikolojik sorunların ana kaynağı budur: Aile üyelerinin kendini yetiştirememesi/ yetiştirecek olanakları bulamaması.
Kendini suçlamak, sorumluluk almakla aynı şey değildir.
Özellikle spiritüel arayış içindeki insanların düştüğü tuzaklardan biri budur. Kendi deneyimlerinin sorumlusunun kendileri olduklarını öğrendiklerinde, bu kez başkalarını suçlamak yerine kendilerini suçlamaya başlarlar. Sonuç: yine kendini reddetme. Bu da ruhsal gelişimi engeller ve yine aynı kısır döngü içine sokar.
Bazen defalarca benzer durumları yaşayıp durduğumuz bir kısır döngü içinde buluruz kendimizi. Çünkü biz gerekli dersleri alana kadar bu süreç devam eder durur. Bu nedenle çok fazla ısrarcı olmamak gerekiyor hayatta. Bir şey olmuyorsa 'vardır bir hayır mutlaka' deyip durumu kabullenip yola devam edilmeli...