Kitabı "alanında bir başyapıt" söylemleriyle tavsiye ve hediye etmişti bir yakınım.
Daha ismine bakıp sürekli olarak "iyi düşün iyi olsun, bilinçaltında var ettiklerin yaşadıklarına dönüşür, kötü düşünme çekersin" ve sair kabulleri okuyacağımı düşünerek mesafeli olduğumu söyleyebilirim. Mesafem çekim yasasına falan değil, okuma hazzı anlamında bu gibi kitaplara kişisel yaklaşımımdandır. Hele ki gündelik koşturmanın beni azat ettiği tek yer olan metroda kırkbeş dakikalık yolculuğumda beni kendini çekmezse kitap, bu mesafe derinleşiyor. Evinde, koltuğunda, yatağında kahvesini yudumlarken dilediğince kitap okuyabilme şansı bulamayanlar anlayacaktır beni.
Okurken, kimi zaman bilimsel gerçeklerden bahseden bir ders kitabı, kimi zamansa rivayetleri referans göstermekle yetinen bir ikna aracı gibi hissettim. Kitabın çoğu yerinde bu iki zıt düşüncem birbirini kovaladı durdu. Haliyle kimi zaman saygı duyarak kimi zaman "tamam tamam inanıyorum öyledir" lakaytliğiyle okudum kitabı.
Bana çok şey kattı mı? Evet.
"İyi düşün iyi olsun"dan ibaret miydi? Hayır.Ana fikir olarak etrafında döndüyse de, hakkını vermek lazım ki, çok daha fazlasını, üstelik "nasıl"ını da anlatarak işledi.
Önyargım haklı çıktı mı? Kısmen. Özellikle tekrarları, okumaktan haz almamı engelledi. Her bölüm sonundaki özeti devam etme isteğimi azalttı. Ama hem yazarın kimliğinden hem de kitabın isminden ne okuyacağım belli olduğu için, beklentim de belliydi ve konu özelinde beklentimin üstündeydi.
Sonuç,
Keşke okumasaydım dedim mi? Asla.
Tekrar okur muyum? Sanmam.
Jim Kwik
