Buick 8 Stephen King

Ancak 200 sayfa dayanabildim... Stephen King'i sevmeme ve okumaya devam edecek olmama rağmen bu kitabı aslında ilginç olabilecek bir konuyu ilginç kılmak için çok çabalayan ama bu konuda başarısız olan bir girişim gibi geldi bana. King'in yazarlık yeteneğinin diyaloglarda, bol kişili anlatılarda, kişilerin iç seslerini özellikle de gerilim anlarında konuşturarak gerilim yaratabilmesinde ve belki şu anda aklıma gelmeyen diğer özelliklerinde görüldüğünü kabul etmek gerek. Stephen King bir hikâye anlatıcısı elbette, son kitabı Kâbuslar Pazarı'nın ilk hikâyesi aslında Buick 8'in anlatmak istediği hikâyeyi 30-40 sayfa içerisinde mis gibi anlatıyor; ama burada uzayıp giden diyaloglar, ve bir türlü nasıl insanlar olduğunu anlayamadığımız hikâye anlatıcılarıyla hiç bir şekilde yaratılamayan gerilimin peşi sıra bizi sürüklüyor, birden fazla kişinin anlattığı, çok ilginç olduğuna herkesin hemfikir olduğu ama benim bir türlü dahil olamadığım bir eser çıkmış oluyor ortaya: ortada hikâye anlatan kişiler var ama karakterler yok, hikâye ilginç gibi geliyor ama değil; sonu gelmeyen tükenmek bilmeyen bir ilginç olaylar silsilesinin içinde gibiyiz ama aslında, 200.sayfada anladığım gibi, aslında herşey sıkıcı olmaktan öteye gitmiyor...

işte bu yüzden bıraktım kitabı, aynen eski zamanlarda olduğu gibi sonunu bilmediğim belki de yüzlerce-abarttım- kitaptan birisi olarak kütüphanemin tozlu raflarına yerleştirdim. Pişman değilim. Kitap iyi değil, hatta kötü gerçekten; ama nihayetinde, bütün artılar ve eksiler alt alta getirildiğinde Mahşer'i, Ceset'i, Medyum'u, Hayvan Mezarlığı'nı, O'yu, Falcı'yı, Kuşku Mevsimi'ni, Sadist'i yazmış olan Stephen King'den söz ediyoruz...sadece Mahşer ve O'yu yazmış olması bile yeterli..bu yüzden bir müddet sonra bir diğer kitabıyla devam edeceğim King'in.

Oldukça fantastik bir roman. Sonunda ne olacak, o bagajın hikmeti ne sorularına cevap arayıp duruyorsunuz. Ancak belki yazarın kendine yeterli bir cevabı olmadığından veyahut gizemi koruma isteğinden ötürü cevap alamıyorsunuz. Belki de gizemi, somut hayatla birleştirmeliyiz, bilinmeyen her şey çürümeye ve dolayısıyla unutulmaya mahkumdur. :)