Kitap, Ahmet Hikmet Müftüoğlu'nun Türkçülüğü benimsemesinden yıllar sonra yazılan bir romandır. Kitap; Milliyetçi duygularla Turancılık fikrini savunarak, dilimizi, tarihimizi ve dünyadaki Türk asıllı kavimlerin birbirleriyle sıkı bağlar kurmasını ön planda tutmaktadır. Kendisi ağır bir dil kullansa da (Türkçülük ve Yeni Lisan anlayışının da etkisiyle) dilini sadeleştirmiştir. Eserimizse Esir olan ikisi Osmanlı, birisi de Macar olan Turanî kavimden 3 kişi, 2 Tatar ile karşılaştıktan sonra Orhun Abideleri'ni çözümlemek ve dilimizle Turanî kavmi geliştirmek için yolculuğa çıkarlar. Başta bir yolculuk hikâyesi olarak gözükse de içinde kuvvetli bir aşk barındırmaktadır. Diğer aşk öykülerinden farklı olarak, bu aşkı güçlü bir Türk kadını olan Gönül Hanım adındaki kişi tarafından aktarması da muazzam olmuştur. Size önerim; klasikleri muhakkak okumanız. Bu kitabı keşke tekrar ilk günkü gibi bilmeyerek okusam. Keşke bu kitabı okuduğum vakit kitapla olan anılarımı silseler de tekrar, tekrar bu şahane eseri başlayıp bitirsem. Kitabın arkasında yazan "İlk gençlik heyecanlarıyla okunan kitapların etkisini, o ilk okumanın verdiği benzersiz hazzı unutmak mümkün müdür?" yazısı bende hafif bir gülümsemeye neden verdi. "Kaşgarlı Mahmut'un Türk'ün kanadı diye adlandırdığı savaş aracı nedir?" Sorusuna da bu kitapta cevap buluyoruz. Cevap ; 47. Sayfadaki "At yiğidin kanadıdır" konuşmasında söylenmiştir.
