Orhan Kemalin kitapları bir okurun hayatta rastlayabileceği o çok nadir hazineler arasında yer alır. Çok aza yazar okurunun dünyasında onun kadar iz bırakır, okurunu onun kadar biçimlendirir. Orhan Kemal umudu ve aydınlığı yeniden kazanmamız için yol gösterir bize. Edebiyatımızın en değerli ustalarından biri olan Orhan Kemalin kitaplarını yayımlamaktan onur duyuyoruz.
-
Baskı Tarihi:2007
-
Sayfa Sayısı:110
-
ISBN:9789752894235
-
Yayınevi:Everest Yayınları
-
Kitabın Türü:
Orhan Kemal'in usta kaleminden, yurduma, yurdum insanına has, hayatın içinden kısacık dev hikayeler. Aldığı ödüller de boşuna verilmemiş, özellikle "önce ekmek" öyküsü çok etkileyici. Kitabın içinde 17 hikaye var, kısa sürede çok keyifle okunacaktır.
Merhaba.
Üç ay önce askerdeyken gazinonun kitaplığından alıp, kişisel zamanın imkansızlığından bir türlü bitiremediğim bir kitabı an itibarıyla okudum ve mutluluk duydum.
Kitap, 17 kısa öyküden oluşuyor. Orhan Kemal'in toplumsal gerçekçi yönü öykülerde ve karakterlerde açıkça kendini gösteriyor.
Yer yer gülümseten, mesela "Biletçi" ve "Uzman". Yer yer hüzünlü, mesela "Elli Kuruş". gibi öyküleri okurken aynı anda farklı hisleri yaşayabilirsiniz. Yaşam gibi, yaşamın içinden, bizi bize anlatan öyküler.
Kitabın üslubuna gelecek olursak dil, bizi anlattığı için halkın dili fakat argo jargonu neredeyse her öyküsünde ustalıkla kullanan Orhan Kemal bu eserinde de es geçmemiş. Ben de varoş bir mahallede doğup, büyüdüğüm için o kültürün dili hiç yabancı gelmedi bana, belki size gelebilir.
Keyifli okumalar dilerim...
Orhan Kemal'in basit ama dokunaklı bir anlatımı var. Her satırda bir şiir gizli sanki. Yurdum insanının düşüncelerini okurken iç sesinizi duyar gibi olacaksınız. Okunmaya değer...
'Elli kuruş' burnumun direği sızlıyor, bu nasıl yokluktur, bu nasıl kaderdir, bu nasıl hayattır. Orhan Kemal benim daha bir çocukken keşfettiğim bir yazardır. Yıllar içerisinde pek çok hikayesini okumuşumdur. Hele canım babamın imzalayıp bana verdiği BABA EVİ'nin yeri bende ayrıdır. Tekrar tekrar hikayelerini okumak onu tekrar hissetmek, ülkemizi ve insanlarımızı bu kadar güzel anlatmak, ne yazsam boş hiç bir kitap ya da yazar için bunu mutlaka okuyun demem çünkü herkesin zevkleri, beğenileri farklıdır. Ama Orhan Kemal için aynı şeyi söyleyemeyeceğim lütfen okuyun, keyifli okumalar...
İçinde 17 öykü bulunan bir kitap. Hepsi birbirinden samimi ve komik. Okurken çok gülüyorsunuz. Konuşmalar çok gerçek, çok bizim gibi. Her gün yaşadığımız şeyler.
Kitapta daha fazla beğendiğim hikayeler oldu:Önce Ekmek, Sevmiyordu, Biletsiz, Uzman. Sevmiyordu hikayesi nerdeyse sırf diyaloglardan oluşuyor. Ve bu diyaloglar bile çok sürüklüyor insanı.
Kitabın eksik yanı bazı hikayelerin sıradan olması.
Yine, yeni ve yeniden Orhan Kemal kitabı daha bitirdim.İçindeki öyküler birebir içinde hissettirdi, içindeki 17 hikaye'yi sıkılmadan ve bıkmadan okudum keşke hikayeler daha uzun sürseydi ve ben hemen bitirmeseydim
Türk edebiyatında hikaye denilince akla gelen en önemli eserlerden biri Önce Ekmek... Orhan Kemal bu kitabında hikaye konusunda adeta tüm meziyetlerini sergiliyor. Sait Faik kadar tasvirci değil . Ben hikaye türüne Aziz Nesin ile başladığımdan her hikaye yazarını onunla karşılaştırmaya çalışıyorum. Fakat ikisinin tarzı gerçekten çok farklı ve karşılaştırma yapmak mümkün olmuyor. Bu kitabı hikaye türünde üç kitaptan biri olarak görüyorum. Özellikle Çocuklar ve üçüncü hikayesi gerçekten etkileyici. Mutlaka okumalısınız...
Kitaptan 18 Alıntı
"Çok eskiden dünya ne iyiymiş!"
Önce Ekmek, Orhan Kemal (Sayfa 11 - Everest)
Yorganın altında sıcak gözyaşları dökerek gecelerce dinlemişti. Dışarıda karlar savrulur, acı rüzgar kendini yerden yere çalar... Sonra baharlar gelir.. Evde gecelerce süren bu atışma değişmezdi.
Araba sokaktan, caddeden, daha sonra da şehirden çıktı. Toprak yolda ağır ağır gidiyorlardı. Uzaklarda tül mavisi dağlar. Edirne o dağların ardındaydı. Biliyordu bunu. Duymuştu birilerinden.Edirne,Edirne'de mavi taşlı küpesiyle göçmen Hayriye! Gitse, gidebilse, çarsında dolaşsa Edirne'nin, arabacı yamaklığı bulsa. Cebinde birkaç kuruş, Edirne fırınlarından sıcak ekmek alsa, bakkallardan beyazpeynir, sergilerinden tatlı kavun. Bir ağacın altına otursa, açsa bacaklarını yanlara, bölse ekmeğini ortadan sıcak sıcak. Bir de baksa ki mavi taşlı küpesiyle o, başucunda. Şaşsa, ağlasa sevinçten. Boynuna sarılmasa bile elinden tutup kaldırsa. Bıraksa beyazpeyniri, sıcak ekmeği, tatlı kavunu. El ele gitseler. Dedesi, dayıları halası, amcası sevinseler Bilal'i görünce, buyur etseler. Geceleri koyun koyuna yatmasalar bile...
bir anlık mutluluğun öcünü almak istercesine, daha karanlık , daha gümbürtülü, daha sırılsıklam günler birbirini kovalamaya başlar.
"Hediye Nine"
"Yavrum."
"Ben doktor olunca seni muayenehaneme alırım, varislerini tedavi ederim..."
"İnşallah kızım."
"Sırtına beyaz bir iş gömleği, ayaklarına yeni ayakkabı."
"O zaman beni unutursun kız."
"Ya unutursan?"
"İki gözüm kör olsun ki unutmam ha!"
"Aman yavrum, o nasıl laf? Düşmanların gözü kör olsun. Unutsan bile, değil mi ki bu kadar düşünüyorsun, bu da yeter bana."
Mavi Taşlı Küpe
"Çayın taze mi?"
"Ayıp ettin. Parmağımı kestim, demliğe doldurdum az önce!"
Biletsiz
"Ulan cahilliğimi değişmem sizin gibilerin alimliğine be hırtlar!"
İstanbul'un baharı yoktur!
İstanbul'da on iki ayın yarısı kış, yarısı yazdır. Bahar, çokluk kış ortalarına serpişmiş yazdan kalma harikulade aydınlık, sımsıcaktır; karakışın ortasında, karanlıklarda çakan şimşekler gibi bir an gelir, ertesi gün bu bir anlık mutluluğun öcünü almak istercesine, daha karanlık, daha gümbürtülü, daha sırılsıklam günler birbirini kovalamaya başlar.
İstanbul'un baharı yoktur!
Mavi Taşlı Küpe
"Yahu kadından arabacı olur mu?"
"Erkekten kadın oluyor da, kadından arabacı niye olmasın?"
"Kim o erkekten kadın?"
"Sen!"
"Oşt!"
Pazartesi
"Şu pazartesi günleri galiba herkes mendeburlaşır. Cumartesi öğleden sonra, bütün bir pazar, gece yarılarına kadar gez, dolaş, eğlen, çok geç yat. Pazartesi sabahı dinlenmeye vakit bulamadan kalk gel işe. Bütün püf burada işte. Yoksa hiç kimse mendeburlaşmazdı!"
