Martinique Adası’na ilk ziyaretinden sonra istikam subayı olarak orduya katıldı. Bernardin Avrupa’ya uzun bir yolculuk yapmasına rağmen başarılı ve ünlü olabilecek egzotik edebi materyali sadece Batı Hint Okyanusunda (1769-1771) yer alan Mauritius’ta bulur. Kişiliği ve çalışması için doğaya ilgisi ve hayranlığını, Voyage a l’il de France (1773) kitabında ortaya koymuştur.
Bernardin, yazmaya teşvik eden J.J.Rousseau (1712-1778) izlenimiyle, kimliğinin tüm dokusunun bir şekilde yönlendirildiğini keşfetti: insanın merkez olduğu görüşünde (Antroposantrizm) mutluluk temel koşullarını araştırmak. Etudes de la Nature 1784 bu konuyu tanımlayan bir eserdi ve 1788 yılında yazar, ona her türlü olanağı sağlayan baş eserini yayınladı: Pol ve Virjini (Paul et Virginie). Sonraki eseri La Chaumire Indienne (Hintli Kulübesi), bir İngiliz alimle (1791) mutluluğu bulan bir parya arasındaki felsefi konuşması oldu.
1792’de Botanik Bahçesi’ne atandı; Yüksek Öğretmen Okulu’nda ahlak öğretmeni oldu. Napolyon‘un gözüne girdi. Hermonies de la Nature (Doğanın Uyumları) basımı, ölümünden sonra 1815 yılında tamamlandı. Tüm eserleri, ikinci eşinin sonraki kocası olan Aime Martin‘in yardımıyla yayınlandı. Fransız Edebiyatında egzotik eğilimlerin ve edebiyata yansımaları en başarılı selefi olarak düşünülmektedir.