Robinson Crusoe. Kitabı okumamış olanların bile adını duyduğunda kim olduğunu hemen anladığı kurgusal karakter. Her ne kadar kurgusal bir karakter de olsa aslında gerçek bir hayattan esinlenerek yazılmış kendisi. Alexander Selkirk adlı İskoç bir denizcinin kurtarılmasıyla ortaya çıkan şaşkınlık ve ilgiden ilham alınarak yazıldığı iddia edilmekte. Türkiye’de Denizbank reklamlarında bir süre sıkça duyduğum bir isimdi Robinson, o yüzden hikayesini okumayı çok istiyordum. Ve işte sıkılmadan okuyup bitirdiğim bu kitap hakkındaki görüşlerimi unutulmaması adına buraya bırakıyorum.
Robinson’un hiçbir şekilde pes etmeyip, karşılaştığı her zorluğun üstesinden gelebilmesi beni oldukça etkiledi. Elindeki üç beş parça eşyayla kendine sıfırdan bir hayat inşa etti. Yıllarca bu hayatı iyisiyle kötüsüyle yaşadı.
O tek başınayken, etrafında derdini anlatabileceği tek bir insan bile yokken, aslında önceden kendini ona hiç yakın hissetmese bile Tanrı’yı buldu. Bu durum bana, yaratıcıyı bulma isteğinin her insanın içinde barınan doğal bir istek olduğu fikrini bir kere daha düşündürdü.
Koskoca 28 yıl… Benim bu dünyada var olduğum süreden bile daha fazla yıl o adada yaşayan ve asla ümitsizliğe düşmeyen Robin… Acaba ben de böyle bir durumla karşı karşıya kalsaydım aynı onun gibi umudumu sürekli taze tutabilir miydim, bilmiyorum.
Peki şimdi ben size soruyorum: Issız bir adaya düşseydiniz yanınıza alacağınız üç şey ne olurdu? Ben Robinson’u alsam bana yeterdi galiba, malum o adada yapmadığı şey kalmadı, benim de çok işime yarardı kendisi. :D
