Rüzgarlı Pazar
Mustafa KutluYorumlar ve İncelemeler
"Ben büyüdüm galiba.
Masal bitti."
Rüzgarlı Pazar 'ı okuma sürecindeyken inceleme yazmam diye düşünüyordum. Ancak yukarıdaki gibi bir final cümlesiyle karşılaştım. Bu cümle, okuduğum kitapların içinde en iyi final cümlesi olarak benim için ilk üçte yerini aldı. Hal böyle olunca kitap hakkında üç beş kelam etmeden geçmek haksızlık olur
Rüzgarlı Pazar, elimdeki son Mustafa Kutlu kitabıydı. Şu son zamanlarda grup grup yazarın beş altı kitabını satın alıp öyle okumaya başladım. Her ne hikmetse son okuduğum kitabın bende hep farklı bir yeri oldu. Zannediyorum Rüzgarlı Pazar da öyle olacak ve aklımda kendine bir yer edinecek.
Rüzgarlı Pazar, hikayede ekseriyetle olayların gerçekleştiği bir pazar.
Yazar sıkı okurunu yine pek şaşırtmadan yoksul, zayıf, kırdan kente göçmüş, sokak insanını ve onun yaşadığı acıları, bitmek bilmeyen çilelerini ele almış. Hatta kendini tutamayıp, gık demeden kaderlerine razı olan bu insanların susmasına daha fazla gönlü razı olmamış, hikayede kendine bu insanların sesi olma görevini üstlenecek bir rol biçmiş. Adeta yoksul insanın sesi olmuş. İyi ki de böyle yapmış. Yoksa garibanın kendisinin bile duymadığı sesini kim duyar.
Hikayeyi okurken ara ara içimden gelen gülümsemeye engel olamadım. Hikayedeki güzellikleri, insanların kanaatini, samimiyetini gördükçe mi bilmiyorum fakat neredeyse bir haftadır içimde, uzun zamandır yakınıma dahi uğramayan, bir iyimserlik hakim durumda. Belki de kitaplar - bu sadık yoldaşlar- insanı hakîkaten iyileştiriyordur. Rüzgarlı Pazar 
Mustafa Kutlu
