Taaşşuk-ı Talat ve Fitnat
Şemseddin SamiYorumlar ve İncelemeler
Talat ve Fitnat'ın ölüm sahnesinde acaba bir tek ben mi ağladım?
Bir futbolsever olarak 
Şemseddin Sami aklımda şu bilgiyle yer edindi;
*Şemsettin Sami Galatasaray spor kulübü kurucularından olan Ali Sami Yen'in babasıdır.*
Türk edebiyatında roman türünün ilk örneklerinden biri olan Taaşşuk-ı Talât ve Fitnat, Tanzimat döneminde ele alınan, birbirine âşık iki gencin eski gelenek ve göreneklerin etkisiyle bunalıma ve ölüme sürüklenişinin gözler önüne serildiği bir romandır
Benim yorumuma gelecek olursak;
Uzun zamandır kitaplığımda duran ve okumadığım bir kitaptı.Okuduktan sonra 'keşke daha önce okusaydım'dedim.
Çok akıcı,okuru sürükleyen bir kitaptı. Özellikle o dönemde kadınların ve aşıkların yaşadığı zorlukları çok başarılı bir şekilde işlemiş Şemsettin Sami. Arada okuyucuyla sohbet havasına girmiş ama hemen çıkmış.
Duygular bence gayet güzel okuyucuya geçiyor. Kitabı bitirdiktan sonra şunu sordum kendime : *Talat ve Fitnat'ın ölüm sahnesinde acaba bir tek ben mi ağladım?*
Kitap akıcı ve sürükleyici bir tarzda yazılmış. Konu itibariyle birbirine çok seven iki gencin aşkını ve aşkları çevrevesinde gerçekleşen olayları konu alıyor. Dönemin yaşam tarzını anlamak, o dönemleri hayal ederek okumak çok güzeldi. Sonu tahmin edilebilir ve hüzünlü bitti. İsterdim ki her aşk mutlu sonla bitsin. Ah bari kitaplarda sevenler kavuşsaydı Şemseddin Sami
149 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
Okurken her detayını yaşadım,geçen her duyguyu hissettim… bir solukta okuyup bitirmek istedim.
Şemseddin Sami nin bu eseri ilk yerli romanımız olması sebebiyle edebiyatımızda önemli bir yeri vardır. Daha erken okuyabilirdim … ama geç kalmış da sayılmam. O dönemde yaşamış hissiyatına kapıldım. En hoşuma giden ve mesut olduğum kısım ise Saliha Hanım ile Rifat Bey’in aşkıydı. Okuduğum her sayfa bir taraftan gözümün önünde canlandı. Ve ben okurken canlandırmayı çok seviyorum. Duygu ve hissiyatım daha kuvvetleniyor. Karakterlerle hemhal olmak, hatta empati yapmak okuma seyrimi güzelleştiriyor. Ve bu duyguları çoğu kitapta yaşamış olsam da bu eseri okurken ki hissiyat daha öncekilere kıyasen bambaşka. Ve kitabın sonunda şunu anladım ki; bitti dediğimiz yerde hiçbir şey bitmemiş, geçti dediğimiz şeyler geçmemiş olabilirmiş. Bir anın hatası bir ömre bedel olabilirmiş. Tevekkül edip, Rabbim benimledir, O’ nda çareler tükenmez dediğimizde o zaman denizler önümüzde yol olurmuş. Velhasıl; dünya bu cancağımız açmaz dediğin çiçekler açar, geçmez dediğimiz dertler geçer, bitmez dediğin zaman biter…
