Muzaffer İlhan Erdost, Nazım Hikmet'i, Cemal Süreya'yı, Ahmed Arif'i farklı söylemlerle anlatıyor.
Nazım Hikmet'in şiirinde devrim anlayışı/kavrayışı irdeleniyor.
Yakın arkadaşı Cemal Süreya, tanığı olduğu kimliğiyle açımlanıyor. Şiirinin kimi özelliklerine değinilmekle birlikte, Cemal Süreya'nın şiirini, sanatsal/estetik yönden irdelemekten kaçınıyor. Bu, benim işim değil diyor. Bir de "ek" var: "Papirüs Düşçüsüyle Buluşma".
"Mavzerine Şiir Doldurur", Ahmed Arif için yazılmış ilk yazı. Hasretinden Prangalar Eskittim yayınlanmamış daha. Dolayısıyla "Otuz Üç Kurşun" şiiri de. Yazar, "Mavzerine Şiir Doldurur"u yazarken biliyor "Otuz Üç Kurşun"u, yazısını içten donatan daha çok bu şiir oluyor.
Üç şair.
Üçü de yaşamda değil.
Birini görmedim (Nazım Hikmet).
Biriyle fakülte yıllarında arkadaş oldum.
Biri, gece Ulus'a gelmiş, "Ben Ahmed Arif, kurban!" demişti.
Birsen bir kitap verdi imama. Okuyabiliyorum: Önce Öp Sonra Doğur Beni. Cemal'in koynuna konması için. Sinine yatırılmıştı Cemal, kefeni içinde. yakınındaydım, görüyordum.
