5. yüzyılın ikinci yarısında Konstantinopolis'in nüfusu 200.000 ile 300.000 arasındaydı. Constantinus Surları tarafından sınırlanan iç şehirde yapılaşma o denli yoğundu ki 450 yılında çıkarılan bir imar yasağıyla binaların on kattan daha yüksek olmaları yasaklanmıştı.
Konstantinopolis'in nüfusu, Fetih sonrasında da zaten Rum'du. Erken on altıncı yüzyıla kadar resmi Osmanlı belgelerinin çoğu Rumca ve Türkçe olmak üzere iki dilliydi. 1714'ten sonraki Rum canlanışının odağı daha çok Konstantinopolis'in Fener semtiydi. Haliç'e nazır semtin yıldızı Osmanlıların yönetiminde parlamış,
Sayfa 135 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
Dini hoşgörü Osmanlı politikasının ana dayanaklarından biriydi ve belirgin bir şekilde din değiştirme cesaretlendirilmiyordu (bunun nedeni sırf gayri Müslimlerden alınan kelle vergisinin [cizye] Osmanlı devletinin önemli gelir kaynakları arasında bulunması olsa bile). Konstantinopolis ve Yunanistan'ın bitişik bölgelerinin Katolik Latinler tarafından işgali Ortodoks nüfusu Osmanlıların koltuğu altına sığınmaya itmişti: Osmanlıların Ortodoks Hristiyanlığı gözetip koruması Latinlerin bağnazlığı, acımasızlığı ve açık zulmüyle kıyaslanmıştı. Çünkü Güneydoğu Avrupa'daki Hristiyanlar, Müslüman Türkler geldiğinde onlara kurtarıcı gözüyle bakmışlardı. Patrik Gennadios haklı nedenlerle "Sultan'ın kavuğu Papa'nın tacından iyidir" demişti. Osmanlı, dini hoşgörüsüyle (unutulmamalı ki İslamiyet müminlerine hoşgörü buyurur; modern radikal İslamcılar İslamiyet'i temsilden ziyade ona ihanet etmektedirler) batı Hristiyan Âlemi'ni niteleyen katı dışlayıcılık taban tabana zıttı. Bu hoşgörü sadece Sultan'ın tebaasını ve azınlıkları kapsamakla kalmamış, mukim yabancı cemaatlere kadar da uzanmıştı.
Sayfa 115 - Ayrıntı YayınlarıKitabı okudu
Konstantinopolis gelişirken, nüfusu da çoğalıyordu. Mısır'dan getirilen tahıldan yapılan ekmek kentlilere bedava dağıtılıyordu. Giderek artan su gereksinimini karşılamak için sarnıçlar artık yeterli olmuyordu. Daha önce yapılmış olan sukemerlerine, Fatih ve Beyazıt arasını kateden ünlü Valens Sukemeri (bugün Bozdoğan Kemeri) gibi yenileri ekleniyordu. Bu dönemde yapılan su taşıma ve dağıtım sisteminin, kilometrelerce uzaktaki İstranca ve hatta Balkan Dağları'ndan kente kadar ulaştığı biliniyor.
Konstantinopolis
Hıristiyanlığı resmi din haline getiren imparatorluğun sınırları, 565 yılına gelindiğinde İspanya’dan Kuzey Afrika’ya, oradan da İrana uzanıyordu. Aynı tarihlerde, nüfusu yarım milyon kişiyi bulan Konstantinopolis batı dünyasının en büyük ve en zengin şehri haline gelmişti.
Sayfa 49Kitabı okudu
Sultan II. Mehmed'in (sonradan Fatih olarak anılacaktır) ordusu, uzun bir kuşatmanın ardından 29 Mayıs 1453'te Bizans başkentine girerek, Konstantinopolis'in doğu Hristiyanlığının sembolik merkezi olarak rolünü sona erdirdi. Bundan sonra adı İstanbul olan şehir, Osmanlı devletinin başkenti oldu, Fatih'in yeniden imar ve yeniden
Sayfa 45 - Agora KitaplığıKitabı okudu
İki enerjik adam, Diocletianus (IS 286-305) ve tartışmasız hükümdarlığı İS 312'den 337'e kadar devam eden Constantinus, çöküşü engelledi. İmparatorluğu doğu ve batı olarak, aşağı yukarı Yunanca ve Latince arasındaki bölünmeye karşılık gelecek şekilde ikiye böldüler. Constantinus doğu bölümünün başkentini Byzantion'da kurdu ve
Sayfa 490Kitabı okudu
Bizim de İstanbul'umuz...
"Megaralıların kurduğu şehir bir milyon nüfusu, üç sıra surla çevrili görkemli binalarıyla müthiş bir yer oldu. Burası pek çok isimle anılır: Yunanlara göre resmi adı Konstantinopolis, halk arasında Byzantium; okumuş İtalyanlara göre Yeni Roma; Gotlar ve diğer Germen barbarlara göre Miklagard; Bulgarlara göre Kesarorda; Slavlara göre Tsarigrad. Dünyanın gözbebeği olan bu şehri ben de yurdum sayıyorum..."
Bizans İmparatorluğu'nda Ticaret ve Sanayi: Bizans İmparatorluğu, 10. yüzyıla kadar sürekli olarak büyümektedir. 10. yüzyılda Bizans, dünyanın en zengin devletidir. Bu, yönetici sınıfın çok iyi olmasından kaynaklanmıyordu. Sebebi bambaşkaydı. İmparatorluğun konumu, onu, büyük bir ekonomik ve siyasî güce sahipmiş gibi gösteriyordu. Tarım
