Çok farklı bir insandı. En çetin şartlarda bile şikâyet babını açmazdı pek. Bir kış günü, zehir zemberek zemheri... Konya'nın kuru ayazı meşhurdur. Yıl 1946-47 filân işte. Konya'da, Hacı Veyiszâde Hocamızda okuyoruz. Havalar soğuk. Tü desen tükürüğün havada donacak, nerdeyse... O derece soğuktu: Hocam, ortaklık çok soğuk! derdik de:
Serin bir hayli serin! derdi. Soğuk diyemezdi, bâb-ı rubûbiyete şikâyet olur diye.