İnsanlar beni terk ediyor, kadınlar gidiyor ve geliyor, ben ise sanki odada oturmuş, camlarda yağmur, doğrudan önünde olan şeylerle bile arasında camdan bir duvar varmış da, iradesiyle onu kıracak gücü olmayan birinden farksız hissediyordum kendimi.
Hiçbir yerde giriş ya da çıkış kalmamıştı, her şey sınırsız, ama yine de kilitli gibiydi, her şey insanın üstüne üstüne geliyordu adeta ve havayı öylesine sıkıştırıyordu ki soluk alınamıyor, yalnızca hırıltılı sesler çıkarılabiliyordu.
Sayfa 26 - Türkiye İş Bankası/ Madame De PrieKitabı okudu