Ortadan kaybolabileceğim küçücük bir yer arıyordum. İçine düşebileceğim bir delik istiyordum; beni yok edecek bir kara delik.
"İnsanlar gözlerini kapatınca ortadan kaybolmuş gibi oluyordu. Görsel farkındalıklarını kapatınca kendi bedenlerinin içine hapsoluyorlardı sanki."
İçimiz bir dolap değil ki açıp bakalım. Açıp gösterelim. Yine de anlatıyoruz ama. Bizi fark edince eşyaların arasına gizlenmeye çalışan bir böceğe benziyor anlattıklarım. Eşyayı kaldırınca kımıldamadan durduklarını görürsünüz. Söylediklerim bir defterin yaprakları arasına kıvrılmıştır. Sayfaları açtıkça onları göreceğimi sanıyorum ama anlıyorum ki asıl söylediğim şeylerdir altına gizlendiğim. Fark edilmesinden korktuklarımı kapadığım eşyalar oluyor anlattıklarım.
Sayfa 112 - Beyan yayınlarıKitabı okudu
Kemdime acıyorum ve bu bir marifet değil, tepetaklak düşüş.
Sayfa 16
Yeryüzünde ateş varsa bir gün her şeyi yakabilir demektir.
Sayfa 21
"Kaybolmaya ihtiyâç duyuyorsun, hâlbuki sen en çok bulunmaya muhtaçsın."
Dairesini tamamlamıyor
Günümüzün insanı yönünü tayin edemediği için yükselemiyor.
Sayfa 34Kitabı okudu
Bende kaybolma isteği vardır. Küçükken (...) başımı alır alır giderdim. Yine de fazla uzaklaşmazdım tabii. Kaybolayım, sonsuzluğu hissedeyim diye.
...
Ama asıl istediğim aranmak, bulunmak, neden böyle bir şey yaptığımın sorulmasıydı.
Karmaşık bir labirentin ortasına veya girift bir muammanım belirsizliğine düşmüş insanların çıkış yolunu er ya da geç bulabileceğini söyleyen, yalnızca iyilik ve merhamet yüklü masallardır.
Sayfa 13