Utanıyorum bu halimden, mantıklı düşünmeye çalışıyorum, ama bunu bir türlü beceremiyorum; yalnız kalmaktan, terk edilmekten paniğe kapılacak kadar çok korkuyorum.
"Yalnızlığın kendine özgü sesleri vardır, bilirsin; bunlar kedilerin kulak duyarlılığını bile aşarlar. Ama biz duyarız, taa içimizde duyarız bu sesleri."
Bugüne kadar hep, büzülüp uzaklaşması gereken şeyin genel olarak dünya olduğunu sanmıştı. Oysa dünya değildi, insanlardı. Öyle görünüyordu ki dünyada, insanları boşalmış bir dünyada pekâlâ yaşanabilirdi.