Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.26
264 syf.
10/10 puan verdi
"Benden kimsenin bir şey istemediği bir ülkede, ben kendim istediğim ve sen istediğin için yazdığımı biliyorum. Ama, Türk Edebiyatı Tarihine geçen kitap yazdığımı da daha baştan gene biliyordum. Ancak, bu günleri, bu mücadeleyi de kendi öz hayatım olarak yaptığımı da biliyorum. Her kitabım olay oluyor. Ama ben, yapayalnız bu olayı yaratan
88 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
Hiç yolculuk sırasında arabanız kaza yapar da ağır yaralanirim diye korktunuz mu ? Veya bir yeriniz ağırdığı zaman internetten bu belirtilere bakıp kanser olduğunuzu düşündünüz mü ? Çok sevdiğiniz ailenizi bir kazada kaybetmekten , arkadaşlarınızin ölmesinden endişe duydunuz mu ? Ya da yolda yalnız yürürken takip edildiginizden......
Evet mi? Evet dediğinizi duyar gibiyim. Eğer saplantılı şekilde bunları düşünmüyorsanız sorun yok merak etmeyin. Ama bunları düşünürken hayatınıza devam etmekte zorlanıyorsanız , bir sorun var demektir.
Hepimizi bazen endişelendiren durumlar olur. Durduk yere korktuğumuz , hiçbir şey yokken vesveseli düşüncelere kapıldığımiz olabilir. Ama Ivan Dmitrich baska . Birisi tarafından takip edildiği takıntısı onu o kadar ele geçiriyor ki kendisini eve kapatıyor. Kasabada işlenen bir cinayeti onun işlediğini sanacaklar diye öyle korkuyor ki kendini bir anda hastanenin 6. Koğuşunda buluveriyor.
Akıl hastası olarak bir yıl kaldıktan sonra hayatına birden bire Doktor Andrey Yefimıç giriyor. İkisini ortak noktada birleştiren bir etken var : Kitap
Doktor Andrey Yefimıç kendini kalabaliklarin içinde yalnız hisseden bir karakter. Etrafındaki kimsenin onu anlamadığını düşünüyor ve bilgili , kültürlü bir dost arayışı içinde. O dostu ise 6. Koğuşta , bir hasta:Ivan Dmitrich.
Peki toplum ne diyor bu arkadaşlığa? Bir doktorla bir hastanin arkadaş olması nasıl karşılanıyor? Cevabı Anton Çehov vericek size.
Keyifli okumalar....
Tanıştığımız, konuştuğumuz, arkadaşlarımızın, ailemizin, eşimizin hayatına ne derece dokunduğunuzu hiç düşündünüz mü? Sadece fiziki olarak mı bulunuyoruz yoksa onların hayat seyrinde bir nokta oluyor muyuz? Peki ya hiç sevilmekten korktunuz mu? İnsan bazen gerçekten çok acımasız bir şekilde nankör ve vefasız olabiliyor. Suzan Defter'i okurken
400 syf.
9/10 puan verdi
Halit İrdal ve Hayri Ayarcı yahut Saatli Bombaları Ayarlama Enstitüsü
《Hayatta uğradığımız bütün güçlükler az çok kafamıza gelen ilk fikirden bir türlü silkinip çıkamayışımız yüzünden değil midir?》
Ahmet Hamdi Tanpınar, Saatleri Ayarlama Enstitüsü, s. 373
1- (Halit Ayarcı) Gülerek bana baktı:
- Aziz dostum, dedi, zavallı dostum! Yahut Zavallı
Theseus Labirenti
Gülün adı bir sözcüktür [sadece]…
Latince, az kadın, bol bol tanrıbilim ve metafizik bir ürperti…
N’oldu, korktunuz mu, hadi canım mızmızlanmayı kesin de okuyun şunu,
Sadece adı kalacak olanlarla sadece adı kalacak olanlara yazılmış bir kitaba inceleme de yazılmaz ki şimdi.
Ne yazacağım Umberto Eco’yu mu yorumlayacağım uzun uzadıya.
Sen
Küçük Prens, Antonie De Saint Exupery tarafından 1943 yılında Newyork'ta bir otel odasında yazılmıştır. Kendisi de bir pilot olan Fransız yazarımız, Küçük Prens adlı başka bir gezegenden gelen bir çocuğun gözünden büyüklerin yanlışlarını anlatır.
Küçük Prens kitabı yazarın 6 yaşında iken Yaşanmış Öyküler adlı bir kitapta, avını yutan bir boğa
Bir kadın kitaplar uğruna yanmayı göze alıyorsa bu kitapların içinde bir şeyler olmalı...diye düşündü Montag...
Bu yaşıma kadar yüzlerce kitap okudum belki ama hiçbiri beni böyle korkutmadı.Fahrenheit 451 'in anlamını açıklamaya kalkacak değilim,illaki hepiniz biliyorsunuz.Pek çoğunuzun da aynı satırları okuduğunu tahmin edebiliyorum.Hepiniz benim kadar korktunuz mu onu merak ediyorum asıl.Ya da sizin de içinize bir yumruk oturdu mu?Gözleriniz doldu mu okurken?Kitabın yazıldığı dönemdeki şartları az çok biliyoruz hepimiz,peki günümüzde değişen ne?Sizin çevrenizde de kitaba ön yargılı yaklaşanlar çok mu?Yoksa siz bir okuyan olduğunuz için parmakla gösterilen,gıpta edilen bir topluluğun içinde misiniz?Aslında iki durum da tamamen saçmalık gibi geliyor bana.Cok okuduğun için eleştiri oklarına maruz kalmak da,hayran olunacak bir şey yaptığının hissettiriliyor olması da...Okumak bir meslek olsa elimde meşale en başta koştururdum herhalde...De bu öyle ahım şahım anlatılıp,övünülecek bir durum gibi gelmiyor düşününce.Aşkla bağlıyım dünyadaki bütün kelimelere...O kadar...
Kitaptaki durum bir gün bizim de başımıza gelse ne olurdu diye düşündüm kendi kendime.Bir şiir okuyup gözlerim dolmayacaksa,bir roman kahramanına hayran olamayacak,bir öyküyü bitirdikten sonraki gülümseyişi yüzümün kıvrımlarında hissedemeyeceksem...Dedim...Diyemedim...Yine gözlerim doldu...
Sahi o günleri yaşamak zorunda kalsaydım,devrimci ayaklı kütüphanelerden biri olma şansına erişseydim...Hangi kitap ya da kitaplar olurdum acaba?
Korku....
Belki de hayatımızın birçok döneminde var olan ve varlığını sürdürmeye devam edecek yegane duygu.şöyle bir düşününce , insan ne kadar da çok şeyden korkuyormuş aslında. Karanlıktan, yükseklikten, aşılardan, hata yapmaktan, başarısız olmaktan , değer görmemekten. Peki hiç elinizdeki her şeyden , hayatınızın düzenini kaybetmekten ve dahası hayatınızı kaybetmekten korktunuz mu?
Stefan Zweig, eşsiz kalemiyle korkunun kendisini ve beraberinde getirdiği o çaresizliği, pişmanlığı ve bitmişlik duygusunu gayet iyi ele almış. Ve en etkileyici kısım kesinlikle son sayfalarda saklıydı....
Sadece not aldım. Spoiler vermemek için uğraşmadım. Ona göre okursunuz.
Aslında inceleme yazmayı hiç düşünmedim. Çünkü kitap yazılmış zaten üzerine tekrardan bir şeyler yazmak yersiz geliyor, en azından benim haddime değil. O yüzden pek de inceleme sayılmaz benimkisi. Kitapları hızlı tüketebiliyorum ve sanki kitaplara haksızlık ediyormuşum gibi geliyor bazen. En azından kitabı bitirdikten sonra hissettiklerimi ve
