Bu kitap, Roma İmparatorluğu'nun en önemli İmparatorları arasında sayılan Marcus Aurelius'un, dünya ve hayata dair kendisine söylediği düşüncelerdir. İçindeki düşüncelerin pek çoğu bugün de geçerliliğini devam ettirmektedir. Elbette, yazıldığı dönemin dünya görüşünün etkileri görülebilir. Kitapta altı çizilecek çok cümle var. Bunun yanında, katılmadığım düşünceler de bulunuyor. Örneğin, "bedensel hazzın" bu kadar kötülenmesini ne anlıyor ne de kabul ediyorum. Ruh denilen şey, bu dünyada beden denilen hapsi deneyimlemektedir. Bu da biraz acı ve hazla olmaktadır. Engellenemeyen acılar olduğu gibi, bazı hazları engellemek de doğru gelmiyor. Kitapta sürekli olarak "doğa"dan bahsediliyor. Bu doğaya insan doğası da katılmalı diye düşünüyorum. Belki de doğru olan Paracelsus'un "Her şey zehirdir, önemli olan dozdur" sözünde gizlidir. Bir kişisel gelişim kitabı da olabilecek eser, bir imparatorun da insan olduğunu, onun da herkesle benzer kaygı, korku ve umut beslediğini örnekliyor. Okunmalı.
