Totaliter sistemlerin oluşturduğu bu korku dizini çeşitli politikalara dayanır. Bu durum “korku politikasi” kavramı ile ifade edilebilir. Korku politikası, liderlerin, öncülerin, iktidarı elinde bulunduranların çeşitli aparatlar üzerinden her türlü nefreti itici ve motive edici faktörler üzerinden yaygınlaştırmalarıdır. Geliştirilen politikaların ülke insanlarının refahı için olduğu, ülke refahının tehditlerle karşı karşıya olduğuna yönelik politikalar güçlü bir duygusal tepkinin doğmasına yol açabilir.
Örneğin George W Bush yönetimi 11 Eylül 2001'deki olaylardan sonra yasadışı olarak Irak'a girdi, sivil özgürlükleri askıya aldı ve Kongre gözetiminden kaçınmak için “tehditlerle karşı karşıya” olduğu taktiğini kullandı. Bu taktik, Barack Obama yönetimi tarafından da sürdürüldü ve günümüzde de kullanılan önemli bir stratejidir. Korkunun politik bir araç olarak kullanılması modern bir fenomen olmamakla beraber klasik dönemlerden çok fazla modem devletlerin ayrılmaz karakteristik bir unsuru olarak görünmektedir.
Sayfa 94Kitabı okudu
Balkanların Bolşevikleştirileceği Korkusu
İnönü, Almanya'nın Stalingrad'da uğradığı yenilgi üzerine, Türk devlet adamlarının Balkanlar konusunda duydukları korku ile Balkanlar'ın değişen durumunu Churchill ile görüşmek istiyordu.
Sayfa 122 - 1. baskı - Mart 2011
Komünizm Yıkılmaya Mahkumdur
Komünistler bütün dünyayı birleştirip yeni bir düzen kurmak iddiası ile ortaya atıldılar. Bu yeni düzende herkes çalışacak, herkes her bakımdan sigortalı olacak, kimse kimseyi sömürmeyecek, savaş ortadan kalkacak, sözün kısası çok bahtiyar ve ileri bir dünya kurulacaktı. Hatta giderek hükümet denen nesne de
"Korku Politikası' tarihin derinliklerinden günümüze kadar aktarılabilen kadim yönetim stratejilerinden birisiydi. İnsanoğlu korkuyla terbiye oluyor; toplumlar korku sopasıyla yola getiriliyordu. Sınırlar ve duvarlar da bu korkuyu bastırmak için inşa ediliyordu; öyle söyleniyordu."***
Türkiye'de Trans Olmak: Dışlanma, Ayrımcılık ve ŞiddetKemal Ördek · Kırmızı Şemsiye Yayınları · 20166 okunma
Kürtlerin tüm hakları ellerinden alınmış, dil dahil, onlara ait ne varsa her şey yasaklanmış, şiddet ve baskıyla bir asimilasyon politikası izlenmeye başlanmıştı. Kürtler buna direnmiş ama her defasında mağlup olmuşlardı. Türkiye'nin resmi kayıtlarına göre 1925 ile 1950 yılları arasında Kürtler 28 kez "ayaklanmışlardı" ve devamlı kırılmışlardı. "ayaklanma" sözü gerçeği yansıtmıyor, Kürtler ayaklanmamış, herkes kendi bölgesinde, merkezi bir örgütlenme ve kumanda olmadan, yeni düzene karşı direnmişti. Ama hep başarısızlığa uğrayarak, mağlup olarak.
Bu mağlubiyetlerin bilançosu çok yüksek; yüzlerce liderin idam edilmesi, yüz binlerce insanın göçü, onbinlerce insanın katledilmesi ve hiçbir hakka sahip olmadan topyekûn bir kabul, bir itaat. Sayısız hayalkırıklığı, ihanet, eziklik, çaresizlik, esaret, onur ve güven duygusuzunun kaybolması, korku ve belki de en önemlisi büyük sevinçlerin, mutlulukların, yaratıcı şevk ve güçten uzak bayağı bir hayat...
