06.04.2024
Bugün Kore gazisi kuleli subaylarından 81 yaşındaki bi amcayla Üsküdar vapurunda konuştuk kendisi bana 1950 ‘nin İstanbulundan, eskiden insanların din dil ırk farketmeksizin birbirlerine olan nezaketinden şu an ise ellerimizdeki telefonları göstererek üzüldüğünü söyledi, eğer benim yaşadığım dönemleri görüp şimdiki dönemle kıyaslama fırsatınız olsaydı çok daha iyi anlardınız dedi. O kadar haklı ki. TRT nin arşivinde bazen eski yılların kayıtlarında insanların üsluplarını görüyoruz tam olarak amcanın da dediği gibi, çağ değişti biz yozlaştık, dünya yozlaştı..
Atatürk’ün Vedası
Gazi Mustafa Kemal Atatürk yaşamının son aylarını İstanbul’da Dolmabahçe Sarayın’da geçirdi. 29 Ekim 1938 15. Cumhuriyet Bayramı kutlamaları ise yaşamının son günlerine denk geldi. Mustafa Kemal Paşa’nın en büyük arzularından birisi 29 Ekim törenlerin de Ankara’da olmak ve başkentte kutlamalara katılmaktı. Ancak Atatürk’ün bu isteği imkansızdı.
10) ÇOCUK DAVASI
Çocukların dünyaya açılan ilk kapısı evleri, insanlara açılan ilk kapıları ebeveynleri, ilk öğretmenleri de anneleridir.
Çocukken alınan eğitim, elde edilen davranışlar balmumuna basılmış gibi iz bırakır.
Sağlam çocuklar yetiştirmek bozulmuş yetişkinleri duzeltmekten kolaydır demiş Dostoyevski. Ben de nerde bir çocuk lafı açılsa aklıma
lan.. =/ =/
1938 yılı Cumhuriyet Bayramı gecesi Boğaziçi vapurlarından birini tutan Kuleli Askeri Lisesi öğrencileri, Dolmabahçe Sarayı önüne gelirler. Bandoları çalarken "Atatürk'ü, Atamızı görmek istiyoruz" sesleri göklere yükselir, Atatürk'ün hasta olarak yattığı odanın cam duvarlarında yankılar meydana gelir. Öğrenciler hep bir tarafa yığıldığından vapur batma tehlikesi bile geçirir. Çok kısa bir sürede bu sesler, bir uğultu, bir gök gürültüsü halini alır, denize düşen iki öğrenci kurtarılır. Hepsinin başı, gözleri pencerelerde bütün kalpler tek bir şey için, Atatürk için çarpmaktadır. Atatürk dışarıda ne olduğunu sorar. Kuleli Lisesi öğrencilerinin geçit törenine giderken kendisini görmek istedikleri söylenir. Hekimlerin karşı çıkmasına rağmen pencereye gitmek istediğini ve nedenini kesik kesik konuşarak şöyle açıklar:
"Hayır, ben bugüne kadar bu asker ve bando sesinden güç ve ilham aldım, yaşadım. Ben gene onunla yaşayabilirim onları yakından bir kez daha görmeliyim ve doya doya bir kez daha seyretmeliyim." diyerek kalan son enerjisini toplar, kollarına girip pencerenin kenarındaki koltuğa oturtarak, tülü aralarlar. Gözleri nemli, eliyle gemiyi selamlar. Atatürk'ün pencereden görünmesi ile gemide kıyametler kopar. Öğrenciler hep bir ağızdan "Dağ başını duman almış" marşını gür sesle gırtlaklarını yırtarak söylerler.
Atatürk mırıldanır:
"Bu bayramlar ve yarınlar sizindir, güle güle çocuklar!..''
Sayfa 270Kitabı okudu
Artık Güler’in akşamları eve dönüş yolu değişti. Tramvay yoktu; yangın kuleli sokak yoktu. Başka ne yoktu? Bilmiyordu. Geçen pazartesi o yokuşta, susuz eski çeşmenin önünde durmuşlar, ona üstündeki ‘Sahibül hayrat vel hasenat Fındıklılı Mehmet Ağa’ yazısını ilk hecelediği günü anlatırken, hayatlarının onca en önemli konuşmasını yapmışlardı...
Sayfa 84 - Can YayınlarıKitabı okudu
ANTONIUS
Bazen bir bulut gözümüzde bir ejderha oluverir;
Bir duman, bakarsın, bir ayı oluvermiş, ya da bir
aslan, Derken kuleli bir hisar, bir korkunç kayalık,
İnişli çıkışlı bir dağ, masmavi bir yarımada,
Üstünde ağaçlar, dünyamıza yukardan baş sallayan, Gözlerimizde havayı deve yapan ağaçlar.
Kapıldığın olmuştur senin de bu görüntülere;
Alacakaranlığın gölge oyunlarıdır bunlar.
