"Bir kavganın, bir mücadelenin, çiçek açan hayatın dilidir şiir."
İçerisinde 8 hikaye barındıran, Zülfü Livaneli'nin ilk kez okuduğum hikaye kitabı Arafat'ta Bir Çocuk, akıcı üslubuyla öne çıkıyor. Buna rağmen romanlarını daha çok sevdiğim yazarın bu eseri benim için ilk sıralara koyacağım bir kitap değil. Hikayeler kahramanlarının kendi mücadelesini, psikolojisini ve sınırlarını zorlayarak toplumsal baskıyı da gözler önüne seriyor. Kitabın ana teması iltica, sürgün , kültürel karmaşa başlıklarından oluşuyor. Arafat'ta kalan bu insanların hikayesi sizi nerelere götürecek acaba?