Koridorun derinliklerinde ezip geçecek bir uğultu duyuyordu, koridor sallanıyor ve iki tarafta bekleyen davacılar savrularak batıyordu
Hayatı onların merhametine kalmıştı. Bıraksalar, tıpkı bir yük gibi yığılıp kalacaktı.
Ruhu çoktan ölmüştü, geriye kalan tek şey bedenini öldürmesiydi
Sayfa 70Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Nereden başlayacağını bilmiyordu; içindeki herşey susmuş, yüreğinin anlamlı müziğinin anahtarı kaybolmuş,
müzikli bir saat gibi ölmüştü.
"Oysa sabahleyin kapılar kilitliyken herkes onun yanına gelmek için ne diller dökmüştü şimdi ise kapılar açılmış olduğu halde kimse gelmiyor, üstelik kapıları dışarıdan kilitliyorlardı"
"oysa sabahleyin kapılar kilitliyken herkes onun yanına gelmek için ne diller dökmüştü. şimdi ise kapılar açılmış olduğu halde kimse gelmiyor, üstelik kapıları dışarıdan kilitliyorlardı."
Fakat ben o nazik bakışı üzerimde hissettiğim andan itibaren sana vurgunum.
Bu hep böyle sürüp gidecekti:açlık, zorluk ve hayal kırıklığı hayatın değişmez kanunuydu.
Böyle yaşamaktansa ölmek daha iyi.
Hayat niçin bu kadar acımasız, bu kadar kör?
Ama ne yapayım, Milena?
Yüreğimi dinleyecek yerde, korkunun sesine kulak vermişim.
Sevinçler küçücük ama acılar uçsuz bucaksız
Kalbi kırılmıştı, ne yani onu haplarla, tozlarla, mı iyileştirmek istiyorlardı?
Yeryüzünde en suçsuz şey uyku, oysa en suçlu varlık insan!
Sayfa 14Kitabı okudu
"Çünkü acı, gidenin değil kalanın hikayesidir Ve hikayeler kalanlara aittir..."