Mecnun’u aramaya çıkan Leyla onu çölde bulur. İlâhi aşka ermiş olan Mecnun ise Leyla’sını tanımaz. Leyla kendini tanıtır ve artık vuslat vaktinin geldiğini söyler. Fakat Mecnun, rüsva olduğunu, aşk ile mecnuna döndüğünü söyler ve “sakın sen rüsva ve mecnun olma” diye cevap verir. Mecnun, Leyla’nın aşık olduğu gence benzememektedir. Aşk deryasında boğulan Leyla ruhunu teslim eder. Leyla’nın ölümünü duyan Mecnun buna dayanamaz ve Leyla’nın mezarı başında hayata gözlerini yumar.
Sayfa 120Kitabı okudu
-Eski bir kitapta yazılıdır; Mecnun’un kabilesi bir araya gelmiş ve Leyla’nın obasına bir haber göndermişler: ” Bu delikanlı aşktan helak olacak; azıcık merhamet gösterseniz de bir kere olsun Leyla’yı görmesine izin verseniz ne ziyanı olur?” Leyla’nın obasından cevap gelmiş: ” Onun Leyla’yı görmesini engellememiz Leyla için değil, onun içindir. Zira o Leyla’yı görmeye dayanamaz diye korkuyoruz.” Bunun üzerine Mecnun’u getirmişler. Daha Leyla’nın kapısını araladıkları vakit Mecnun, Leyla’nın gölgesini görmüş ve yere yığılıvermiş.
Aşk..
Hani anlatırlar ya, padişahın biri Mecnun’u çağırdı ve “Ne olmuş sana dedi, neyin var? Kendini rezil rüsva etmişsin, evinden barkından, soyundan sopundan olmuşsun, yıkılmış, yok olmuş gitmişsin? Leyla dediğin de kim oluyor, ne güzelliği var ki? Gel de sana güzeller, alımlı dilberler seyrettireyim, onları sana feda edeyim, hepsini de sana bağışlayayım.”
Güzelleri çağırdılar, Mecnun’un yanına getirdiler. Güzeller cilvelenmeye başladı. Mecnun, başını önüne eğmişti, önüne bakıp durmadaydı. Padişah; “başını kaldır da bir bak” dedi. Mecnun dedi ki: “Leyla’nın aşkı kılıcını çekmiş, başımı kaldırırsam korkuyorum, başımı uçuruverir.”
Mecnun, Leyla’nın aşkında o kadar müstağrak olmuş idi ki Leyla’nın gayrisine bakması öldürücü bir kılıç idi. Nihayet başkalarında da göz vardı, yüz vardı, dudak vardı, burun vardı. Onda ne görmüştü de bu hâle gelmişti? (Fasıl 12)
Her Leylanın bir Mecnunu varda Çalı kuşunun bir Kamuranı yok mu? 😢
İnsaf edin Leylâ’nın ilk mecnunu ben miyim
Aşktan anlamayana bilmem ki ben ne deyim
Sayfa 280Kitabı okudu
“Sevginin sebebi güzelliktir. Çünkü güzellik, bizatihi sevilen şeydir. Sevgi üç mertebe üzeredir:
1- Tabii sevgi: Bu avamın sevgisidir. Gâyesi hayvani ruh konusunda ittihad, bir araya gelmedir. Eserleri, tezahürleri şehvet ve aksiyon bakımından sonunda nikâhtır. Zira sevgi şehveti insanın bütün mizacına ve bünyesine yayılır. Tıpkı renkli bir şeyde rengin yayılması gibi. Tabii sevgi kendi cismani maksatlarına nail olunan sevgidir. Mahbub, sevgili buna ister sevinsin isterse sevinmesin, hiç fark etmez. Günümüzde insanların çoğunun sevgisi böyledir. Tabiî sevgi iki nevidir: Tabiî ve unsurî sevgi. Tabiî sevgi kendi zatındandır. Egoist bir sevgidir. Burada seven sevileni ancak onun malı olarak ve lezzet, zevk için sever; sevilenin kendisi için değil.
2- Ruhani sevgi: Bunun gayesi, mahbuba, yani sevilene benzemektir. Sevilenin rızasını, gönlünü kazanmak için gayret sarf etmektir. Sevdiğini, sevdiği için, onun şahsı için sevmesidir. Çünkü tabii sevgide seven sevileni ancak kendi nefsi için sever. Leylâ‘nın Mecnun‘u ruhanî aşk makamındaydı. Çünkü konuştuğu her şeyde "Leylâ! Leylâ!..." diye haykırıyordu. Zira kendisinin Leylâ için kaybolmuş olduğunu sanıyordu.
3- İlâhî sevgi: Bu sevgi ise, Allah‘ın kullara olan, kulların da Allah‘a olan sevgisidir. Bu sevgi Allah‘ın bizlere olan sevgisidir."
_____
AŞK ANLAYIŞI VE AŞKLARI
Sayfa 43 - insan yayınları
Mecnun’un kabilesi bir araya gelmiş ve Leyla’nın obasına bir haber göndermişler: “Bu delikanlı aşktan helak olacak; azıcık merhamet gösterseniz de bir kere olsun Leyla’yı görmesine izin verseniz ne ziyanı olur?” Leyla’nın obasından cevap gelmiş: “Onun Leyla’yı görmesini engellememiz Leyla için değil, onun içindir. Zira o Leyla’yı görmeye dayanamaz diye korkuyoruz.” Bunun üzerine Mecnun’u getirmişler. Daha Leyla’nın kapısını araladıkları vakit Mecnun, Leyla’nın gölgesini görmüş ve yere yığılıvermiş.
Ne Köroğlu donuna girip, beni isteyen, benimle bir ömür geçirmek için canını vereceğimi söyleyem bu kızı atımın terkisine vurup kaçırabilmiş; ne de Leyla’nın Mecnun’u gibi boynumu bükerek çöllere açılabilmiştim.
Sayfa 116 - DergâhKitabı okudu
