Furkan
@lockamora
Düşünüyorum o halde varsın..
Tıp Fak.
Bursa
191 kütüphaneci puanı
508 okur puanı
Mayıs 2015 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Bazı adamlar vardır, o adamlar... öbür dünyayla o kadar meşguldürler ki bu dünyada yaşamayı hiç bilmezler...
Sayfa 60Kitabı okudu
Bir şehre yağmur yağdı
Ben ağladım
Kim daha çok yalan söndürdü çay bardaklarında
Hangisi talandı demli öpücüklerin
Ve buğularda yitirilen kimin adıydı
Bir aşktan diğerine kaç saatte gidiliyordu
Soyulur muydu kabuğu hayatın
Yoksa bütün vitamini kabuğunda mıydı?
"....başkaları ile yaşayabilmeden önce kendimle yaşamayı bilmeliyim. Çoğunluğun sesi doğrudur kuralının dışında yalnızca vicdan kalır."
Okur Takip Önerileri
Niceleri geldi neler istediler
Sonunda dünyayı bırakıp gittiler
Sen hiç gitmeyecek gibisin değil mi?
O gidenlerde hep senin gibiydiler
Bu dünya kimseye kalmaz bilesin
Er geç kuyusunu kazar herkesin
Tut ki , Nuh kadar yaşadın zor bela
Sonunda yok olacak sen değil misin ??
Şimdi kendinize garip bir soru sormanızı istiyorum. Kendinize, inandığınız şeylere neden inandığınızı sorun. Bir şeye neden inanırım.
Eğer gerçekler birbiriyle çelişiyorsa, bu bazılarının gerçek olmadığını gösterir.
Masum çocukların ölümleri dokunaklı bir hadise olarak kabul edilebilir belki. Ama onların masum olduklarını kim söylüyor ki?
Unutmak unutmaktır. İsteyerek yapılır mı hiç?
Hayatlarımızdaki en büyük acı, kabul etmediğimiz hatalarımızdan gelendir -bizim asıl kimliğimizle uyuşmayan hatalardır. Bize öyle zıtlardır ki, onlara bakmaya katlanamayız. Bir vücutta iki insan oluruz, birbirine katlanamayan iki insan. Yalancı ve yalancılardan nefret eden. Hırsız ve hırsızlardan nefret eden. Bu savaşın verdiği acıya benzer başka bir acı yoktur. Bu acı, bilinç seviyemizin üzerine çıkar. Ondan kaçarız ama bizimle koşar. Nereye kaçarsak kaçalım, savaşı beraberimizde götürürüz.
Belki kelimesi beni rahatsız etmeye başlamıştı çünkü hayatımda sabit olan tek şey belkilerin sonsuza dek benimle kalacak olmasıydı
Kaç kitaba dokunmuştu? Kaç kitabı hissetmişti?
Raflara doğru ilerleyip bu kez daha yavaşça ve elinin içiyle tekrar kitaplara dokundu; avuçlarının içinde her kitabın sırtının oluşturduğu engebeyi hissediyordu. Işıklı bir avizeden yayılan parlak huzmeler gibi büyülü bir histi, kusursuz bir güzellik karşısında duyulan his gibi. Birçok kere neredeyse yerinden çekip çıkaracaktı kitaplardan birini ama düzeni bozmaya cesaret edemedi. Fazla mükemmeldiler.
İnsanlar başaklara benzerler, içleri boşken başları havadadır, içleri doldukça eğilirler.
Ben Ernesto’ydum sadece Ernesto, sizde sadece bir şey oIarak var oIursunuz. Che olmayı kendim istedim, sizde inanırsanız oIursunuz.
Ne kadar sık yelken açtınız rüyalarımda
Ve şimdi uyanıklığımda geldiniz, daha derin rüyamda.
