Mazlumların seslerini yalıtmak için, ahşap pencerelerimizi plastik pencerelerle değiştirdik...Artık hiçbir cinnet, cinayet, gasp, tecavüz ve işkence etkilemiyor bizi. Komşumuzun evinden yükselen alevler dokunmuyor evlerimize. Madenciler yerin yüzlerce metre altından cevherleri çıkartadursun, hiçbir haksızlık gözümüzden bir damla yaş çıkartamıyor!
Sayfa 20 - Şule yayınlarıKitabı okudu
Yoksul bir kişi yoksulların hayatını anlattı ve bir kez daha ölmeyi istedi; bir kral kralların hayatını, bir şair şairlerin hayatını, bir fahişe fahişelerin hayatını, bir denizci denizcilerin hayatını anlattı. Mısırlı esirler, Çinli çiftçiler, Amerikalı savaşçılar, paralı Roma askerleri, İngiltereli madenciler kendi hayatlarını anlattı ve her biri merhamet dilenip, öldürülmeyi talep etti.
Aralarında mutlu olan kim vardı? Aralarında hangisi suçluydu? Hayat hiçbirine istedikleri şeyi vermemişti ve çoğunluğu her şeyden habersiz kalmıştı. Tanrı sadece seçilmiş kişilerle konuşmuştu. Kim onları bu hale getirmişti? Bu yeniden doğuş komedyası neydi? Daha iyi bir yaşam hazırlanmadıysa, ölüm daha iyiydi, ölüm çok daha iyiydi!
¤ 4 Aralık Dünya Madenciler Günü
"Güneşli bir günde
Masmavi göreceğiz Karadeniz’i
Balkaya’dan Karpuz’a kadar.
Karış karış biliriz bu şehri;
EKİ’nin çiçekli bahçeleri,
Rıhtıma kömür taşıyan vagonlarıyla;
Paydos saatlerinde yollara dökülen,
Soluk benizli insanlarıyla.
Siyah akar Zonguldak’ın deresi
Yüz karası değil, kömür karası
Böyle kazanılır ekmek parası..."
Ama artık yerin altındaki madenciler uyanıyor, gerçek birer tohum gibi toprakta yeşeriyorlardı; bir sabah tarlaların ortasında bitiverdikleri görülecekti.
Sayfa 172 - Can Yayınları, 1. Basım, Şubat 2011, Çeviri: Volkan YalçıntokluKitabı okudu
Sermaye-emek arasındaki eşitsizliğin sembolik açıdan oldukça şiddetli duygular uyandırdığına şüphe yok. Neyin adil olduğu, neyin olmadığı hakkındaki yaygın kanaate şiddetli bir darbe indiren bu eşitsizliğin, bazen fiziksel şiddete dönüşmesi de pek şaşırtıcı değildir. Kendi emeğinden başka bir şeye sahip olmayan ve yaşamlarını mütevazı, Marikana'daki madenciler veya 18. yüzyılın köylüleri gibi örneklerde ise aşırı mütevazı koşullarda sürdürenlerin -sermayenin en azından bir bölümünü miras yoluyla elde etmiş olan- sermaye sahiplerinin çalışmadan, işçinin emeğiyle üretilen zenginlikten büyük bir pay almalarını kabul etmeleri kolay değildir. Sermayenin aldığı pay çok ciddi seviyelerde olabilir, bu pay genellikle üretimin (hasılanın) dörtte biri ile yarısı arasında değişir ve madencilik gibi sermaye yoğun sektörlerde yarıyı da geçer; sermaye sahiplerinin yerel monopoller sayesinde çok daha yüksek bir pay talep edebildiği durumlarda bu oran daha da yükselebilir.
Zeytinime dokunma!..
Edebiyatçı Mehmet Başaran nasıl anlatır zeytin ülkesini?
Balıkesir’den çıkıp Edremit’e yöneldiniz mi, sisle kaynaşır, bütünleşir doğa.
Yamaçlarda koyu yeşil çamlar, aşağılarda açık yeşil çınarlar, kavaklar.
Kekik kokulu, çam kokulu bir esinti yalar geçer sizi ve hışırtı Şap Dağı’nın,Madralar’ın derinliklerine çeker... Bir
Tanrı'nın Unutulan Çocukları
Yan dönerek Eliza’yı düşündüm. Onun kokusunu hatırlarken korkum büyüdü ve patlayarak kelebeklere dönüştü. Yanaklarının ne kadar yumuşak göründüğünü düşündüm ve o yanakları öperken neler hissedebileceğimi hayal etmeye çalıştım. Kulağına hafifçe gülümsemesini sağlayacak, kalp atışlarını hızlandıracak ve Madenciler Odası’nın kulesindeki saatin takırtıları gibi atmasına neden olacak şeyler fısıldamak nasıl olurdu? O incecik belini kollarımla sarmak. Sıkıca. Vücudunun sıcaklığını hissetmek. Ürperdim.
Martı YayıncılıkKitabı okudu
Kıta Avrupası'nın herhalde "en proleter" takımıdır, Schalke 04. 1904'te, Ruhr havzasının madenci şehri Gelsenkirchen'in sefil bir işçi mahallesi olan Schalke'de kurulmuştur. Lâkapları "Madenciler"dir. ("Çalışkan ve ülkesine sadık basit işçi" kimliğiyle, Nasyonal Sosyalist İşçi Partisi'nin de sevgili takımıydı Schalke. Schalkeliler Nazi olmadılar ama Nazi yöneticileri hevesle Schalkeli oldular!)
