Ayfer TUNÇ’dan okuduğum ilk öykü kitabıydı. Yazar yalnızlık temasını, hayattan bir beklentisi kalmayan, kendi iç dünyalarında mutlu yada huzursuzluğu alışkanlık edinmiş ve bununla yaşamayı öğrenmiş, her sınıftan asosyal karakterleri güzel, sade ve sıkmayan bir dille anlatmış. (uzun bir cümle oldu.)
Öykülerin ana teması hayat herşeye rağmen siz istemesenizde devam eder. Hayat, YALNIZLIK ve ÖLÜM arasında bir süreçtir dersek daha doğru olur.
