Ekmeği koparmadan önce Mani hep şöyle dua ederdi: Tanrım, bu yemek hazırlanırken toprak, bitkiler ve daha başka yaratıklar mecburen incitildi. Ama bunu yapanların insandaki ışığı beslemekten, senin kelamını yaşatmaktan başka isteği yoktu.
Sayfa 94Kitabı okudu
''Ben bir işte nasıl başarılı olacağımı düşünmem.
O işe neler mani olur diye düşünürüm.
Engelleri ortadan kaldırdım mı iş kendi kendine yürür.''
Ölüm basittir aslında. Tahrip edici bir yıkım topuzudur. Size vurur, paramparça olursunuz ama bir süre sonra toparlanırsınız. Ama o bilinmezlik, o şüphe, o çok hafif umut ışığı içinizi acımasız bir mikrop gibi kemirip durur. Çürümeyi durduramazsınız. Yenilenemezsiniz. Kuşkunuzun içinizi kemirmesine mani olmazsınız.
Sayfa 22Kitabı okudu
Dört sene evvel ölen kendi babasını hatırladı. İstanbul’da leyli mekteplerde geçen ömrü, babasını adamakıllı tanımasına mâni olmuştu. Ona aydan aya para yollayan ve tatillerde evine gidilen biri nazarıyla bakmaya alıştığı halde ölüm haberi kendisini adamakıllı sarsmıştı, insan oturduğu odanın duvarlarından biri yok oluvermiş gibi bir noksanlık, bir çıplaklık duyuyor, bir gün evveline kadar kolumuz, bacağımız gibi pek tabii surette mevcut olan bir şeyin birdenbire hiç olmasına inanmak istemiyordu.
Sayfa 49Kitabı okudu
o başına musallat olmasa idi BUDA olurdun
başına musallat oldu budala oldun. (kelam-ı kibar)
Sayfa 78Kitabı okudu
Ölüm korkusu, gerçekte, ölüm nedeniyle şahsi menfaatlerden mahrum kalma korkusu demektir. İnsanlar kendi şahıslarından ziyade, başkalarını sevdikleri ve başkalarının menfaatlerine çalıştıkları takdirde onlara böyle bir korku nasıl gelebilir.Bir insanın arzusu diğerinin menfaatine çalışmak ise ölüm onun bu arzusuna hiçbir şekilde mani olmaz. Çünkü o kendi ölümüyle kainatın hayatına yeni bir kuvvet katmış olur.
Sayfa 97 - Kaknüs yayınları
