meryem
@marife
Anaokul öğretmeni
Anadolu Üniversitesi
istanbul
istanbul, 1995
29 okur puanı
Nisan 2021 tarihinde katıldı
İnsanın anavatanı çocukluğudur.
Çocukluğu sokakta geçen şanslı son nesilden biri olarak, taş binaların arasında da olsa mutlu bir çocuktum.
Hareketlilik, özgürlüğüne düşkün, çabuk sıkılma, sınırlandırılmak ve kısıtlanmaktan çok rahatsız olma özellikleri nedeniyle rehberlik müdahaleleri açısından pek kolay öğrenciler sayılmazlar (DTM7 öğrencileri)
Sayfa 270Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
"Zaman bazen kuş gibi uçar bazen de solucan gibi sürünerek geçer; ama insan en çok zamanın ağır mı yoksa çabuk mu geçtiğini fark etmediği vakit kendini iyi hisseder."
"Hiçbir yararı olmayacağını bile bile insan kalmanın çok önemli olduğunu düşünüyorsan, onları yendin demektir."
"Başka insanların yüzüne bakabilmek için ilk önce kendi yüzüme bakabilmeliyim. Çoğunluğa bağlı olmayan tek şey insanın vicdanıdır."
"Beklenen geç geliyor; geldiği sırada insan başka yerlerde oluyor."
İnsanların beni beğenip beğenmemeleri umurumda değil artık. Ben kendimi tanımakla ilgiliyim.
"Sevgi kusurları yok etmez, onları da kabul eder."
Duvarı yıkacak gücüm yoksa, onu yıkmak için kendimi paralayacak halim yok tabii ki, fakat önümde duvar var diye ona boyun eğecek de değilim.
Okumaktan başka yapılacak işim, gidecek tek yerim yoktu, çünkü çevremde saygıya layık, beni kendine çekebilecek bir meşguliyet bulamıyordum.
"Ve sanırım beni ölüm döşeğimden çağırsan, birden ayağa kalkıp sana gelecek gücü bulurdum."
Dünyadaki pek çok insanın esas sorunu, henüz kendisiyle tanışmamış olmasıdır.
