"Ben bir memleketimi, bir seni çok sevdim," dedi keyifle.
"Ben en çok seni sevdim ve şimdi senin sevdiğin her şeyi seviyorum," dedim.
"E bakıyor musun etrafa, sevdin mi yeni memleketini?" dedi gülümseyerek.
"Gözlerinin dokunduğu her mekân memleketim." dedim
Sayfa 39Kitabı okudu
Olduğum yerde olmak istemiyorum ama olduğum yerden çıkıp gidemiyorum da. Şu an yaşadığım her şey o günlerin aynısı. Evde olmak istemiyorum, ama her akşam eve dönüyorum. İşte olmak istemiyorum ama her gün işe gidiyorum. Bir şey beni hep dışarıya çekiyor. Hiçbir yere ait hissedemiyorum kendimi. Hiçbir eve, hiçbir aileye, hiçbir topluluğa. Hiç arkadaş grubum olmadı benim mesela. Bir futbol takımı tutmadım. Bir siyasi partiyi desteklemedim. Bir derneğin, bir hayır kurumunun üyesi değilim. Bir memleketim yok, oralı hissetmiyorum. Apartman toplantılarına bile gitmedim, o apartman beni ilgilendirmiyor, oraya ait değilim. Sadece orada oturuyorum. Ve ben bu hali armut ağacının tepesinden beri üstümde taşıyorum.
Sayfa 120Kitabı okudu
Gün bitti;
Akşam serinliğiyle başlıyor memleketim.
Sayfa 179Kitabı okudu
+1
“Sen sabahlar ve şafaklar kadar güzelsin Sen ülkemin yaz geceleri gibisin
Saadetten haber getiren atlı kapını çaldığında
Beni unutma Ah! saklı gülüm
Sen hem zor hem güzelsin
Şiirlerimin ılıklığında açılmalısın
Sana burada veriyorum hayata ayrılan buseyi
Sen memleketim kadar güzelsin
Ve güzel kal”
Güzel şeylere hasrettir memleketim,
Güzel şeylere hasret bu dünya.
"Kuşlar göçüyor
Ah, o gittikleri yer
memleketim ya"
Sayfa 46Kitabı okudu
Baharı çok severdim. . . Vişnelerin çiçek açmasını ve leylak çalılarının önünden geçerken burmuma dolan kokuyu ... Üslubum sizi şaşırtmasın, şiir yazardım ben. Şimdiyse baharı sevmiyorum. Aramıza, tabiatla arama savaş girdi. Faşistleri memleketim Jitomir'de ilk gördüğümde vişneler çiçek açıyordu ..
Kurtuba’ya Ağıt
Ey sevgili memleketim, nedir bu hâlin, her yanını böyle acılar sarıyor,
İnsanlar parçalıyorlar elbiselerini, bulutlar ha bire gözyaşları döküyor!
Sayfa 282Kitabı okudu
yine memleketim üzerine söylenmiştir
Sen şimdi yalnız saçımın akında,
enfarktında yüreğimin,
alnımın çizgilerindesin memleketim.
bir ekrem amca vardı memleketim akçaabat'ta
güzel bir söz duydu mu, defterine yazan
yollar böyle asfalt değildi o zaman
topraktı, daracıktı, gidilmezdi bu adam
akide şekeri taşırdı yanında
yoncalar toplardı kuzular acıktığında
geçmişini anardı
yaşlı anacığını
derdi ki
fakirlik vardı eskiden
odaları soğuk iken
anacığı örgü yapar satarmış
böyle bakarmış ona...
