"... Okuduğum onca şeyden sonra şuna inandım ki gerçekten çok yaygın; insan doğası gurura bilhassa eğilimli; o ya da bu gerçek veya hayali bir özellikten ötürü kendinden memnuniyet duymayan pek az kişi vardır..."
Sayfa 20
Bu satırlar beni anlatıyor:)
Ve gece yarısı hiçbir neden yokken uykum kaçıyor, açık gözlerim, karanlıkta tavana doğru bakıyorum, vücudum huzur içinde ve sanki içimi boşaltmışlar ,ağırlığım yok, onun yerine içimde bir memnuniyet duygusu. Çok memnunum . Memnun ve kayıtsız, memnun ve tasasız. Kendimi memnun hissediyorum. Çok çok memnunum . Derken on dakika sonra o hüzün gelmeye başladı. Nasıl acı çekiyorum şimdi, bari bilseydim ne demek olduğunu, kalbimdeki köpürüşünü durdurabilseydim.
"Gitme," dedi uğraşacak bir şey olmasından memnuniyet duyan kral. "Gitme seni bakan yapacağım!"
"Ne bakanı?"
"Şey...Adalet bakanı!"
"Ama yargılanacak kimse yok!"
"Bilemeyiz," diye yanıtladı kral. "Henüz krallığımı gezmedim. Oldukça yaşlıyım bir araba koymak için yerim yok. Yürümek de beni yoruyor."
"Ah! Ben gördüm bile," dedi Küçük Prens gezegenin diğer tarafına da bir göz atmak için yana eğilerek. "Orada da kimse yok..."
"O halde kendi kendini yargılayacaksın," dedi kral. "Bu en zorudur. İnsanın kendini yargılaması, başkalarını yargılamasından daha zordur. Kendini güzelce yargılayabilirsen, gerçek bir bilge olduğunu kanıtlarsın."
Sayfa 46 - İthaki çocukKitabı okudu
İkiyüzlülüğü cehaletle birleştiren birinin yanında uzun süreli bir memnuniyet duyamazdı…
Sayfa 135Kitabı okudu
Belli ki hissettiğimiz memnuniyet şüpheciliğimizi etkisiz hale getiriyor. Belki de hem dinleyip hem anlatmak, insanların kanıtlar ya da olasılıklarla ilgili tartışmalarla bozmak istemediği ortak bir haz yaratıyordur. Efsaneyi anlatmak, anlatıcıda bir tür kontrol hissine, dinleyicideyse olağanüstü olaylarla yakından ilişkilenme duygusuna yol açar. İktidar hırsı kendini bu süreçte belli eder. Kişinin bilmesi de, bildiğini gösterebilmesi de kutsanır.
Bu sistem (yani emperyalizm, yani kapitalizm, yani modenizm) insanı aptal yerine koyan bir sistemdir. İnsanın, konulduğu bu aptal yerden memnuniyet duyması ise, bu sistemin en büyük hüneridir.
Sayfa 23
İkisinin içinde de hem uzun zaman sonra tekrar görüşmenin verdiği bir memnuniyet hem de belki bir daha görüşmeyeceklerini sezmekten doğan bir hüzün vardı. Hayat, birbirinden ayırdıklarını, kısa bir müddet için tekrar yaklaştırır gibi olsa bile, uzun zaman yan yana bırakmıyordu. Geçen günleri bir daha geri getirmek mümkün değildi ve sadece hatıralar, iki insanı birbirine baģlayacak kadar kuvvetli değildi.
Gönlünüzü hoş tutmak mutlulukların en önemlisi, biriciğim. Memnuniyet duyarım. Beni rahat bırakın, biriciğim, ne dokunun, ne karşı çıkın. Çünkü size yaptıklarımı ömrümde hiç kimseye yapmadım. Artık kabuğumdan çıktım.
Sayfa 83 - koridoryayıncılıkKitabı okudu
"Gurur,” diye gözlemde bulundu Mary, her zamanki gibi fikirlerinin sağlamlığıyla övünç duyarak, ” bence çok yaygın bir kusurdur. Okuduğum onca şeyden sonra şuna inandım ki gerçekten çok yaygın; insan doğası gurura bilhassa eğilimli; o ya da bu gerçek ya da hayali bir özellikten ötürü kendinden memnuniyet duymayan pek az kişi vardır. Gurur ve gösteriş farklı şeyler, ama sık sık aynı anlamda kullanılıyorlar. İnsan gösteriş düşkünü olmadan gururlu olabilir. Gurur daha çok kendimizle ilgili görüşümüze bağlıdır, gösteriş ise bizim hakkımızda başkalarına ne düşündürtmek istediğimize. ”
Sayfa 20 - İş Bankası YayınlarıKitabı okudu
Memnuniyet ve zihinsel huzur çok değerli şeyler. Keşke sevgili dostum, bu cevherler daha kalıcı olsaydı.
Sayfa 88Kitabı okudu
Merak, doğanın gizli kanunlarını öğrenmeye yönelik ciddi araştırmalar, vecde yakın bir memnuniyet... Hatırladığım ilk heyecanlar arasında bunlar vardır.
