Hem bu kadar yakın hem böylesine uzak... Saçlarının kokusunu duyabiliyordu gözlerini kapadığında. Hani ellerini uzatsa dokunabilirdi, aralarında öyle kapanmaz mesafeler yoktu sanki. Her şey sadece şu anda buradaydı. Dünyanın bir kalbi varsa eğer, emindi o ağacın attığından...
Dışarıda mucize arama, mucize sensin.
Hayal kırıklığının bir önceki adı arzudur.
Seni mutsuz eden şey dışarıda değil kendi içindedir.
Başarısız insan yoktur; Başarılı olacağına inanmayan insanlar vardır.
Ben sizi yeni bir şeyle tanıştırmıyorum, sadece unuttuğunuz kendi özünüz ile tekrar buluşmanıza vesile oluyorum.
Varoluş mucizeler ile dolu kilitli bir kapıdır anahtar ise sensin.
Kendi hayatını yaşamıyorsan, yaşadığın hayat senin değildir!
Uzakta olsa mesafeler,yüreğini yüreğinde hissettiğin, sana en yakındır.
Dünya sadece bir geçittir ona sahip değil şahit kal.
Araya giren mesafeler, saman alevi misali gelgeç sevdaları silip götürürken, kor ateşe özdeş aşkları daha da harlandırır.
cɑnım ɑnnem… Mesɑfeler uzɑk olsɑ dɑ yüreğim hep seninle cɑnım ɑnnem…
Şiddet bu ülkede inanıldığı gibi sorunları hemencecik halleden sihirli bir değnek değil. Silahlar ve bombalar masallardaki adaletli kralı ya da aşktan ölümlü kraliçeyi yaratmıyor. Şiddet ceza vermiyor. Şiddet öldürüyor. Toplumun “ölüseviciliğini” destekleyen, körükleyen bir süreç yaşıyoruz. Bir kez daha şairlerin kalemi kırılmıştır. Bir kez daha cezaevlerinin insanların diri diri yakıldığı, gömüldüğü ya da yaşayan ölü haline getirildiği yerler olduğu ispatlanmıştır. Bir kez daha birbirimize sarılamayacağımız mesafeler, duvarlar örülmüştür.
Bırak birlikteliğinizde mesafeler kalsın.
Ve cennetin rüzgarları aranızda kalsın.
Birbirinizi sevin, ama aşktan bağlar üretmeyin:
Bırak aşk ruhlarınızın kıyıları arasında gidip gelen bir deniz gibi kalsın.
Sayfa 75 - Khalil Gibran'ın Ermiş'inde Almustafa
Öyle bir gel demelisin ki,
Mesafeler anlamını yitirmeli.
Mesafeler birleştirdi bizi
Bir de sözler
Razı olma hiçbir sessizliğe
Biliyorsun, seni seviyorum
Siz birliktelik için doğmuşsunuz. Ölüm meleğinin beyaz kanatları sizi ayırana kadar ayrılmayacaksınız. Tanrı'nın sessiz tanıklığında bile beraber olacaksınız, ama birlikteliğinizde mesafeler bırakın; bırakın ki, cennetin rüzgârları aranızda dans edebilsin... Birbirinizi sevin ama, aşk tutsaklığı istemeyin.. Bırakın aşk, ruhunuzun kıyılarına vuran dalgalar gibi olsun... Birbirinizin bardağını doldurun ama aynı bardaktan içmeyin; ekmeğinizden verin birbirinize ama aynı somundan ısırmayın... Birlikte şarkı söyleyin; lakin birbirinizi yalnız bırakmayı da bilin, sazın telleri de yalnızdır ve armoni içinde aynı melodiyi seslendirir... Birbirinize kalbinizi verin ama karşılıklı kilitleyip saklamak için değil! Sadece hayatın eli o kalbi saklar! Birlikte durun, ama yapışmayın, tapınakların sütunları da bitişik değildir! Ve unutmayın; meşe ile çınar birbirlerinin gölgesinde büyümezler..
Sevgi neydi? Sevgi emekti...Sabırdı...Özveriydi...Parayla satın alınamayan değerlerdi...Sevgi zor günlerinde sahip çıkmaktı...Yollar dikenli de olsa, o yollarda kanaya kanaya ama dimdik, vazgeçmeden yürüyebilmekti...Sevgi geçici bir heves değildir...Cesur olanların işidir...Mesafeler ve zaman öldüremez sevgiyi...Sevgi o yokken bile sevmeyi bilmek, varlığına şükredebilmektir...İçinde fedakarlık içermeyen sevgi, gerçek sevgi değildir...Sevgi mücadele etmektir...ve en önemlisi; sevdiğini olduğu gibi, onu değiştirmeden kabul edebilmektir...Gerçekten sevebilecek kadar yürekli olanın sevgililer günü kutlu olsun..
“Mesafeler gerçek aşklar için önemsizdir,çünkü aşkı anlatan en büyük söz özlemektir...”
