Bu kitabi okumam neden bu kadar uzun sürdü bilmiyorum, puntosu da büyük aslında ama elimden birakamadigim bir kitap olmadi acikcasi :( Her neyse kitabi begenmeyen tek benim sanırım
Busra Yilmaz en son 13 yasinda okuduğum bir yazardı, o zamanlar çok severek takip ederdim Kaleminin ve kurgularinin degismedigini ve açıkçası yerinde saydigini görmek beni bir tık uzdu. Kitaplarında tekrar eden bir depresif kizimiz, bir grubun palyacosu ve işte büyük arkadaş grubu gibi konular biraz beni baydı. Özellikle Büşra Yilmazin siyah kut sac ve soğuk fayans sevdasi...
Kitabin merak unsuru neredeyse yoktu (merak cozuldugunde de çok tatmin olmadım acikcasi) Kitaptaki herkesin de birbiriyle bağlantılı olması da cok zorlamaydi
Defne sevgilisinin arkadaş grubunda kendini yalnız hissediyor ve hayati boyunca yalnız olduğunu fark edip kaciyor. Evlenme arefesine gelecek kadar aşık olduğu adam da bunu hiç fark etmiyor nasıl oluyorsa artik. Karakterlerin her şeyi zirvede yasamasi da beni bir tık bunaltti, öyle sahneleri vardı ki " cocuk musunuz ya" dedirtti.
5 puanı verme sebebim son sayfalarda Denizin ölümü ve günlükleri. Kitabin tek güzel yani Denizdi zaten. Denizin ve Defnenin farklı olduğunu göstermek için diğer karakterleri fazladan disa donuk yapmasi da garipti. Bilmiyorum ya ayrıca devamı gelecekmis, seri olması için yazar bir tık zorlamis bence. İlk kitapta gayet olaylar cozulebilirdi gibi geliyor bana. Bana hitap etmedi maalesef.
Stefan Zweig kurgusuyla daha karşınızdayım. Zweig her zaman olduğu gibi yine harika ve yalın bir kurgu çıkarmış. Aslında bu kitap iki kitap artı 
Lyon'da Düğün şeklinde paylaşılmış.
Diğer iki kitap ise anladığım kadarıyla 
Wondrak. Der Zwang. Zwei Erzählungen gegen den Krieg ve 
İki Yalnız adlı kitapların kısa hali. Bu iki kitabı da
