Kendimi bildiğimde sönmekte olduğumu hissetmiştim. Dairede evrakların başına oturduğum anda tükenmeye başlamıştım. Daha sonra, ne yapacağımı bilmediğim gerçekleri kitaplarda okurken tükendim… Amaçsız, soğuk, samimiyetsiz dost toplantılarında dedikodular, iftiralar, boş gevezelikler, arkadan konuşmalar, saçmalıklar dinlerken tükendim… Mina için yok ettim, tükettim kendimi… Gelirimin neredeyse yarısını harcadım ona, onu sevdiğimi hayal ettim; Nevski Bulvar’ında kürk mantolar, kunduz yakalıklar arasında hüzünlü, tembel yürüyüşlerimde tükendim; iyi bir damat adayı olarak bellendiğim akşam toplantılarında, kabul günlerinde tükendim; ilkbaharın geldiğini istiridyelerin, ıstakozların çıkmasıyla, sonbahar ve kışın geldiğini de kabul günlerinin başlamasıyla hatırlayarak, yazın belirli günleri gibi herkes gibi boş boş dolaşarak, tembel tembel uyuklayarak, kentten yazlığa, yazlıktan Gorohovaya’ya taşınarak tükendim… Gururumu bile nelere harcamadım ki? Ünlü bir terziye elbise ısmarlamak mı dersin… Önemli bir kişinin evine davet edilmek için mi desem… Prens P. ‘nin elimi sıkması için mi desem… Evet, gurur hayatın tuzu biberidir derler! Nereye gitti bütün bunlar? Yoksa ben mi anlayamadım hayatı ya da hayat mı bir şeye yaramıyor? Belki ben daha iyisini göremedim, kimse de göstermedi bana.
"Dominique birbirlerini selamlamamış olduklarını, bunun da uygun bir şey olduğunu düşündü. Yeniden buluşma değildi bu. Hiç kesintiye uğramamış bir sürecin içinde bir andı yalnızca. Ona 'Merhaba' desem ne kadar garip olurdu, diye geçirdi içinden. İnsan her sabah uyandığında kendi kendini selamlamazdı ki!"
Duygular hareketlenince akıl baştan gidiyor
Ama gerçekten ne diyeceğimi bilmiyorum. Belki ona karşı adil davranmıyorum. Ama çok genç; ona ciddi konular üzerinde düşünmek öğretilmedi; son altı
aydır, hatta bir yıldır, eğlenceden ve gösterişten başka hiçbir şeye teşvik edilmedi. Zamanını en aylak ve yüzeysel şekilde geçirmesine, önüne çıkan her fikri benimsemesine izin verildi. ———shire alayı Meryton'a ilk yerleştiğinden beri aşk, flört ve subaylar dışında hiçbir şey aklına gelmedi. Zaten yeterince hareketli olan duygularını, nasıl desem, daha da kışkırtmak için bu konu hakkında düşünüp konuşarak elinden geleni yaptı. Ayrıca hepimiz biliyoruz ki Wickham'ın görüntüsü de konuşması da bir kadını tutsak edecek her cazibeye sahip.”
Hayat denilen bu yolculuğa bir seylerimiz eksik şekilde çıkarız. Kimi zaman ufak tefek parçaları kendimize yeterli görür ve eksiklerimizi onlarla kapatmaya çalışırız ama hiçbir zaman tam olamayız. Ta ki, doğru parça yerine gelip yerleşene kadar."
.
.
Siyahın Kelebegi...
Kitabın kapağını açıp kapatana kadar kalbimde kelebekler kanat cirptilar desem asla abartmış olmam..
Benim 
Çağla Tümkaya nin kalemi ile yeni tanışıyorum, aynı zamanda Tolga ve Meyra nin büyük aşkına şahit oldum.
Nasıl bir aşk okudum böyle, nasıl bir tutku, bağlılık ve nasıl bir kaybetme korkusu...
Tolga ve Meyra hayatlarındaki üzüntülerini ve eksikliklerini birbirleri ile tamamlayan, birbirlerini deli gibi seven iki aşık hatta evliliğe adım atmış nişanlı bir çift..
Yağmurlu havaları sevmeyen Meyra, yine yağmurlu bir havada geçirdiği bir kaza sonucu son iki yılını hatırlamaz, ve ne üzücüdür ki, son iki yılı Tolga ile yaşadıklarıdır..
Meyra son iki yılını kaybeder ama Tolga tüm yaşamını çünkü Tolga için Meyra yaşamın ta kendisi ....
Hiçbirsey eskisi gibi değildir artık.
Tolga biran olsun vazgeçmeyecek sevgisinden ama Meyra nasıl karsilik verecek,
Ah Tolga ahhhhh.. Bu nasıl bir sevmek
Hayran olunası bir aşk hikayesiydi okuduğum, kızdığım hatta okurken sizinde kizacaginiz karakterler ve bolumler olacak..
Peki Kötülük mü kazanacak yoksa Aşk mı ..?
Kıyı yeşil, ağaçlar yeşil... Doğa sanki
Vermek istemiş çevreye tapınmaya değer
Bir cennet rengi,
Göl, kıyının yansısıyla, cennetin gösteri yeri:
Bu yeşil gölgeliğe yayılmış,
ürkek Bir cennet ahengi.
Bir sevgi tablosu ki üstünde hayalin:
Sevilen, o yeni açmış güzel bir gonca,
Seven de aynı durumda.
Saflığın eğlencesi, dileği kavuşmak sana:
Bir kayıkçık, sevinçli bir sevgi beşiği,
Gezen bir yuva.
Aşk... Bu ne durumdur, Tanrım, bu ne cümbüş! Sessiz bir yüzle hayran bir bakış
Karşımda dururken,
Desem ne olur: Ağaçlar bile sarhoş havadan; Bir pay çıkarırlar şu iki ince ruhun
İstek ve sevgisinden.
