Bu kitap çocukluğumdaki bir anıma götürdü beni.Anneannem ne zaman su istese mutfaktan koşarak hep ben getirmek isterdim. Suyu içip ferahlayınca da “Su gibi aziz ol kızım” derdi bana. Çocuk aklı işte aziz ne demek, aziz nasıl olunur ki.. Hemen sonrasında “su gibi temiz ol, berrak ol, kendi yolunu hep kendin bul, engel de çıksa önüne sen olmaktan geri kalma “ derdi, nasıl sevinirdim bunları duyunca..Aslında anneannem de yaşadığı büyük acılarla demlenip pişmiş bir insan özüne bakılırsa kendi sufi yolculuğundaymış meğer ben bunu yeni idrak ediyormuşum.
Okuduğum kitap da tam da bunu anlatıyor işte. Bir insanın tekamül yolculuğu mu dersiniz, sufiliğin dibine seyahat mi, fazlalıklarından arınma çabası mı ne derseniz..yazar öyle güzel sade bir dille anlatmış ki.. Şehir şehir bir seyyah ya da bir keşiş gibi ben de gezdim onlarla , Şems ve Mevlana’nın ebedi aşkını, dostluğunu alıntılarla öyle güzel desteklemiş ki aynı havayı soludum güzel anılarıyla o sokaklarda..
Kitaba adını verdiği gibi “ Hiçbir karşılaşma tesadüf değildir.” diyor yazar. Öyle haklı ki..Hayat anbean yeniden yazılıyor hiç şüphesiz..O zaman biz de “Görelim Mevlam neyler, neylerse güzel eyler” diyelim Mevlana gibi. Hep güzel insanlara, güzel kitaplara çıksın yolumuz
