İntiharın normal karşılandığı ve ölüm yöntemleri için araç gereç satan dükkanın olduğu bir dünya. Tuvache ailesi. Öncelikle bu kitabı cidden çok beğendim. Alan’ı her okuduğumda yüzümde minik tebessümler oluştu hep. O çocuk saflığını ve samimiyetini bana göre çok güzel yansıtmış yazar. Bir çocuğun insanları ne kadar güzel etkileyebileceğinin çok güzel bir kanıtı. Ancak her ne kadar ailesini o umutsuz hayatlarından çekip onlara yaşam amacı katmış olsa da Alan’ın da bir tuvache olduğunu kitabın sonunda büyük bir şaşkınlıkla fark etmemi sağladı yazar.
''Şiiri hep aşkın gıdası olarak düşünürdüm.'' dedi Darcy.
''Sağlıklı, güçlü, iyi bir aşk için doğru olabilir. Zaten güçlü olan bir şeye her şey iyi gelir. Ama eğer zayıf, cılız bir eğilimse tatlı bir sone açlıktan öldürür onu.''
Dreyfus'ün suçsuz olduğunu biliyorlar ve bu tüyler ürpertici şeyi kendilerine saklıyorlar. Üstelik bu insanlar uyuyabiliyorlar, eşleri ve çocukları var, onları seviyorlar!