Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
"Eğer bu dünyada bir yerlerde, insanlar çocukları bombalıyorsa, bunu bilmeye gerek yoktu. O dünya zaten yanmış çocuk eti kokardı. eğer bir yerlerde, başka çocuklar açlıktan geberip gidiyorsa, bunu bilmeye gerek yoktu. O dünyanın zaten açlıktan nefesi kokardı."
Bu ve bunun gibi onlarca vuran paragraf barındıran bu kitabı mutlaka okumalısınız. Hakan Günday kesinlikle okunmaya değen bir yazar. 360 sayfa 360 saniye gibi bir anda akıp geçiyor. İnsanın hayatından 80 yılı böyle güzel anlatan başka kitap çok seyrek okumuşumdur. Hayatın gerçeklerini öyle güzel yansıtıyor ki yazar kitapta 'yok artık, bu da olmaz' diyebileceğiniz hiç bir bölüm yok. Özellikle sonunu çok sevdim ben.
"Çünkü Oğuz Atay'ı da okudum. Seni de tanıdım...
Diyebilirsin ki bir insanı fotoğraflarından ve hakkındaki haberlerden ne kadar tanıyabilirsin? Haklısın belki de çok az... O zaman şöyle demeliyim... Seni az tanıyorum... Az...
Sen de fark ettin mi? Az dediğin küçük bir kelime. Sadece A ve Z. Sadece 2 harf. Ama aralarında koca bir alfabe var. O alfabeyle yazılmış onbinlerce kelime ve yüzbinlerce cümle var. Sana söylemek isteyip de yazamadığım sözler bile o iki harfin arasında. Biri Başlangıç, diğeri son. Ama sanki birbirleri için yaratılmışlar. Yan yana gelip de birlikte okunmak için. Aralarındaki her harfi teker teker aşıp birbirlerine kavuşmuş gibiler. Senin ve benim gibi.
Bu yüzden, belki de, az çoktan fazladır. Belki de az, hayat ve ölüm kadardır! Belki de, seni az tanıyorumi demek, seni kendimden çok biliyorum demektir. Bilmesem de öğrenmek için her şeyi yaparım demektir. Belki de az her şey demektir. Ve Belki de benim sana söyleyebileceğim tek şeydir.."
360 syf.
10/10 puan verdi
Diyebilirsin ki, bir insanı, fotoğraflarından ve hakkındaki haberlerden ne kadar tanıyabilirsin? Haklısın. Belki de çok az...
O zaman şöyle demeliyim: Seni az tanıyorum... Az...
Sen de fark ettin mi? Az dediğin, küçücük bir kelime. Sadece A ve Z.
Sadece iki harf. Ama aralarında koca bir alfabe var.
O alfabeyle yazılmış onbinlerce kelime ve yüzbinlerce cümle var. Sana söylemek isteyip de yazamadığım sözler bile o iki harfin arasında.
Biri başlangıç, diğeri son. Ama sanki birbirleri için yaratılmışlar.
Yan yana gelip de birlikte okunmak için. Aralarındaki her harfi teker teker aşıp birbirlerine kavuşmuş gibiler.
Senin ve benim gibi...
---Okumak isteyenleri caydıracak ve yazarın ekmeğine kan doğrayacak yorum içerir.---
Olmayan migrenim tuttu. Soldan soldan kafam ağrıyor şu anda. Son 30 sayfasını uyuklayarak okudum ki kitap bitsin yorumlayım da uyuyayım diye. Ertesi güne bıraksam içim soğuycak, yazcaklarımı yazamıycam çünkü...
bu kitabi tatilde olup yanımda okuyacak bişeyim
Dikkat spoiler içerir!
Bana göre bir eser yazarken en zor olan kısımlardan biri, karşı cinsin düşüncelerini yazmaktır. Nermin Kılıçman da bu eserinde bunu yaparak riske girmiştir. Bu riskten başarıyla çıkarak kendini kanıtladığını düşünüyorum.
Akın'ın düşünceleriyle okuduğumuz bu romanda, benim bakmadığım bir bakışla anlatmış yazar.
"Neden
Kütüphaneme http://1000kitap.com/Gamzelim13 tarafından hediye gelmiş olan bu kitabın içinde bir not vardı:
"Umarım bu kitap seni babana daha çok yakınlaştırır." Bu notu okuduktan sonra kitabı daha da dikkatli okudum ve kesinlikle babalık görevinin çok zor, çok çileli bir o kadar da tarifsiz derecede güzel kutsal bir mertebe olduğunu fark ettim. Bu kitabı okumadan önce zaten bunları bilmiyor muydun? Diyeceksiniz haklısınız ama brn bunları bu kadar bilmiyordum derim o zaman ben de. Kitap kendine çekti bir olay yoktu, roman değildi ki akıcı olsundu ama olmuştu bir sonraki yazının kime ait olduğunu merak ede ede bir baktım kitap bitmiş. Gittim ve babama sarıldım. MUTLU SON
Kreutzer Sonat, Kroyçer Sonat ve farklı şekilde dile getirilen bu eser Tolstoy’un olmakla beraber aynı zamanda Ludwig van Beethoven’ın da eseridir. Şimdi ne alaka diyebilirsiniz. Haklısınız da. Bilmeyenler için elbette ki açıklaması şu şekilde… Romanda bahsi geçen ve ona adını veren sonat, Beethoven'ın Rodolphe Kreutzer'a ithaf ettiği ve bu
Bu, yüzyıllardır yaşanan gerçek bir hikayedir. Artık hayatta olmayan kahramanlara ve onlara sevgi duyanlara saygımızdan, gerçek konuşmalar olabildiğince “edep ya hu” çerçevesinde aktarılmaya çalışılmıştır. Aşağıdakiler sadece “meal”dir, tefsiri size kalmış efenim…
İTİNA İLE EMİR TELAKKİ EDİLİR
Uzun Zaman Önce Çok Çok
Anlaşılması kolay bir kitap değil. Şöyle düşünün; gün içinde yaptıklarınız, söyledikleriniz o an için aklınızdan geçen tüm düşünceler yazıya dökülüyor. Olayı toplarlayıp anlamak içi zorlamak gerekiyor. Kitabı yarım bırakan bir çoğunluğun olduğunu duymuştum, kitabın içindeki kitabın içindeki kitapta geçen ( yanlışlıkla 2 kez yazılmadı bu kelimeler)
Sensizlik denilen meret tıpkı hiç yüzmeyi bilmeyen birinin suya ilk girmesi gibi bir şey, boğulmamak için ne kadar çırpınsa da, su onu içine çeker.
Ve bende bu haldeyim. Ne zaman gözlerini görsem, sanki okyanusun derin sularında boğuluyorum. Ne kadar çırpınsam da, o gözlerin aklımdan çıkmıyor. İçinde ''Sen'' olan bir cümle ile savaşmaktan kurtulamıyorum.
Nasıl bir savaştır bu? Ortada sen yoksun, ama ben yokluğunla yarışıyorum.
Evet haklısın bu savaşın galibi sensin. Çünkü hiç yoksun, olsan da bir şey değiştirmez zaten. O gözlerine mağlup düşerim.
Ben beyaz bayrak atıyorum artık. Teslim oluyorum o güzel gözlerine ve gülüşüne.
Savaşsam da bir şey değişmeyecek zaten. Canı yanan, üzülen, kırılan, kırılmak mı? Paramparça olan taraf ben olacağım. Sensizlik denen meret ile savaşım bitti artık.
Namağlup sen kazandın.
Kaybettiğin tek şey sevmediğin birinin, o güzel aşk dolu sevgisi...
Üzülme... (Benim kadar sevilmeyeceksin)
Ahmet Balaban & Ömür Yarım
472 syf.
9/10 puan verdi
·
Beğendi
Hayat aklimizin bile alamayacagi kadar kisa... Kim bilir belkide gün'de hatta an'da yasamak gerek, nefes aldigimiz her an'in kiymetini bilerek sevdiklerimizle dolu dolu gecirmeli her an'i. "Hicligin kiyisinda" da iste bunu anlatiyor yazar. Ölüm sevenleri kac kere ayirabilir, kac kere insani tüketebilir...? Kac kere bittim dedirtir...? Bazen sonlar yeni bir baslangic oldugu gibi, ölümde yeni bir hayat olabiliyor... Bazen yasanilan bir beraberlik ask ile adlandiriliyor, sonra bir bakmisinki daha önce yasanilan o beraberlik ask degilmis, ve bunu insan gercek ask'i buldugunda anliyor...
"Hicligin kiyisinda" bir otobüs yolculuguyla baslayan, sonra kendini yeni bir ask'in icinde bulmanin, buldugun yerdede kaybetmeyi, yeniden ölüm korkusunu yasamayi anlatiyor... Ask romanlari okumayi seven herkesin sevecegi türden bir kitaptir "Hicligin kiyisinda". Buram buram masumiyet'i, ask'i, bagliligi, fedakarligi, dostlugu ve daha bir cok insanlik adina güzel seyi anlatiyor... Iyi ve kötü arasindaki farki, insanlarin göründügü gibi degilde, iclerinde gizlediklerinden ibaret olduklarini anlatiyor...
Ask romani okumayi seven herkese gönül rahatligiyla tavsiye edebilecegim bir kitap. Hatta "Hicligin kiyisinda" yi okurken an gelecek gülümseyecek, an gelecek hüzünleneceksiniz.. Ve mutlaka kendinize ders cikaracaginiz bir seyler buldugunuz kadar sahib olduklariniz icinde sükredeceksiniz ;) Herkese iyi okumalar :)
