Evettt.. Okusam mı, okumasam mı derkenn iyi ki okumuşum diyorum. Keşke serinin ilk kitabı bu olsaymış ve keşke bütün hikaye bu çiftin üzerinden ilerleseymiş çünkü ben bu ikiliyi baya bi sevdim.
Aynı seri ve 2 farklı çift insan okurken ister istemez ilk kitapla kıyaslıyor. Tabii ben açık ara farkla Kırık Kalbin Gazabı diyorum.. Çok güzeldi diyorum çooook...
Valla ilk kitap biraz daha çocuk kitabı gibiydi ve genel olarak tekrara düşen bir konuya sahipti, biraz monotondu, karakterlerin iletişimi yok denecek kadar azdı, okuması biraz sıkıcıydı. Ve kadın karakterin iticiligi yüzünden (cok sevdiğim bir masalın retellingi olmasına rağmen) pek zevk alamamıştım.
Ama bu kitapta elle tutulur daha net bir seyler var.. Karakterlerin bir amacı var ve birlikte vakit geçirmeleri, yardımlasmaları bütün bu süreci okumak çok zevkliydi..
Zaten Kumandan Grey ilk kitabın sonunda ortaya atılan canlı bombaydı resmen (Gerçi ben ne gerek var bunlara diye düşünmüştüm ama.. ) Hikayenin kara kutusu Grey meğer ne cevherler saklıyormuş içinde.. Vay bee♡♡ Karakter gelisimi nerden nereye dedirtecek kadar şahaneydi..
Kadın karakter Lia Mara ise annesinin gölgesinde kalan daha pasif bir karakter gibi lanse edilsede beklediğimden daha cesurdu.. (Ağlak ve sinir bozucu Harper'a bin basar) Tabii bazı yerlerde o da saçmaladı ama genel olarak karakteri sevdim.. Özetle bu çifti cok sevdim, cok tatlılardı♡♡
Eee hal böyle olunca bana da seriyi tamamlamanın yolları göründü, mecbur 3. kitabı da alıcaz :)
Vee Rhen...
Ahhh Rhen ahhh...
Tam bir aptalsın...
Zindankale
