Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.27
Açık sahne çoktu , onun dışında iyiydi.İkinci kitabı okusam mı okumasam mı kararsızım.Sonu çok saçma bitti.Açıkçası devamını merak edecek bir durum olmadığı kanaatindeyim.
Güzel bir kitap. Okumaya karşı motive ediyor. Zaten okuma alışkanlığı edinmişler için çok fazla gerekli olmasa da okusam mı okumasam mı kararsızlığı yaşayan arkadaşlarımıza tavsiye edilebilir.
-Selahattin_Yaylamaz198.jpg){kind=small}
Violet, annesinin anormallikleri içinde büyüyen ve bunlar yüzünden her şeyi geride bırakıp sırf normal bir hayat yaşamak uğruna arkasına bakmadan yaşadığı yerden giden birisidir. Ve en sonunda da bir muhasebeci olarak hayatını idare eder. Devamlı çalışır, tatillerin bile ne demek olduğunu bilmez.
Drew ise tıpkı Violet gibi özelliklere sahip olan aşırı zeki olan karısı ile yollarını ayırmıştır. Ortağı Sam ile bar işletir, haftanın iki günü de erkek dansçılar sahne alır. Yani Violet için normallikten çok uzak olan bir karakterdir Drew.
Kitaba ilk başladığımda yani ilk sayfalarda eğlendim, komik diyaloglar vardı. O kısımları keyif alarak okudum. Sonra sayfalar ilerledikçe belli bir hizada gitti kitap ve ben oralarda acayip sıkıldım.
Kitap türü romantik komedi. İçinde kurguya dair pek bir şey yok. O yüzden yağmurlu bir günde koltuğa gömülüp birkaç saatte bitirebileceğiniz türden bir kitap.
Son dönemlerde yazarın adına goodreadste devamlı rastlıyordum. Bir merak okudum. Ancak henüz bir sonuç elde edemedim. Şöyle ki yazarın kalemi iyi mi yoksa kötü mü emin değilim. Eğer kitap başladığı gibi bir tempoda bitseydi tereddüt etmeden yazarı okumaya devam ederdim ancak şimdi çok kararsızım. Yani okusam da olur okumasam da olur diyorum.
O nedenle karar tamamen sizin :)
İlk başta okurken biraz sarmadı gitti geldi okusam mı okumasam mı diye tereddüt ettim. Sonraları ise selim pusatın hikayesi beni gerçekten etkiledi. Başarılıydı
Kitabı elinize ilk aldığınızda ,adından dolayı bir okusam mı okumasam mı diyorsunuz .. Sonra önyargınız kırılınca kitaba ısındığınız vakit güzel ve ciddiye almadığınız belkide aman ne olucak dediğiniz bi sürü kavram ve olayları kılcallığa kadar düşünebilmenizi sağlıyor teşekkür ederim Münir bey
395 syf.
9/10 puan verdi
Milena’ya Mektuplar; Franz Kafka’nın en güzel eserlerinden biri olduğunu düşündüğüm Milena ile mektuplaşmalarının kitap halidir.
Kafka okuyanlar bilir ki Kafka diğer yazarlara göre çok başkadır kalemi düşünceleri kendine özgüdür ve kimseye benzemez. Bu yüzden sevdiğim yazarlardan biridir. Milena’ya Mektuplar daha ilk cümlelerden itibaren beni
Okusam mı, okumasam mı
Şimdi okuyun ve unutun. 10 yıl sonra tekrar okuyun.
Ya da unutun gitsin, yaşlanınca okuyun.
Fizika ve genel kültür bilgilerinizin çoğalması için okumayın, çoğaltın, sonra gelib okuyun.
Bence bu ifade yeterli.
İlk başta okusam mı okumasam mı diye tereddüte kaldığım son 100 sayfasını okuduktan sonra iyi ki de okumuşum dediğim kitap . Kitap Fransız devrimini konu almakla birlikte , o dönemde ki aristokrat kesimin halka acımasizsa davranışı ve Fransız devrimi ile halkın aristokratlardan nasıl intikamını aldığından bahsediyor. İlk kısımlarında biraz betimlere yer verdiği ve olay örgüsünü tam aktaramadığı için sıkıcı gelsede ilerleyen sayfalarda olayların akışına kendinizi kaptırıcaksınız.
Genellikle bir kitabı okumaya başlamadan önce pek yorumlara bakmayı tercih etmiyorum, olumlu-olumsuz düşüncelerin beni etkileyip kitaptan alacağım hazzı etkilemesini istemiyorum. Ne var ki, bu sefer okusam mı okumasam mı diye kitaplık önünde düşünüp dururken yorumlara bakayım da karar vereyim dedim. Genel anlamda okuduklarım kitabın anlaşılmasının zor olduğu ve betimlemeler ile dolu olduğuydu. İşte bu dedim, doğru tercih. :)
Kitap 6 öyküden oluşuyordu, ben her birini sevdim, hepsini anladın mı peki derseniz, elbette ki benim de anlamlandıramadığım birçok nokta oldu. :) İçlerinde bazı öyküler belli bir olay örgüsü dahilinde ilerlediği için anlaşılırlığı daha iyiydi, ben ne okudum acaba dediğim zamanlarda ise duyguların aktarımına kendimi bıraktım diyebilirim, yalnızlık, çaresizlik, yabancılaşma, düşüş vb kavramların okuyucuya geçişindeki kelime seçimleri ve betimlemeler ile bir nevi gözlerinizin önünde resmetmesi en sevdiğim durumdu.
Yeni başlayanlar için sonralara saklanabilir, diğer kitaplarına öncelik vermekte yarar var, bir de öyküleri arka arkaya okumak yerine günlere yayarak okumak daha iyi gibi geldi bana, çünkü ifadelerin yoğunluğundan olsa gerek bazen satırlar daha fazla gitmiyordu, soluklanma ihtiyacı hissettim :)
Alayım ordan bir kadeh GOGOL kafası ;)
Okusam mı okumasam mı diye dilemmalarda kaldıktan sonra birden kendimi elimde kitap,okurken buldum bu kıymetli külliyatı.(tüm eserlerini içermese de)
Beklentilerimin çok üstündeydi çünkü başlamadan önce nasıl olsa klasik;sıkıcı betimlemeler,bir sürü gereksiz entrika beni bekliyor diye düşünmüştüm amaaa tabiki tam tersiyle karşılaştım.
Bu kitapta bizleri adları “Neva Bulvarı,Burun,Portre,Palto,Bir Delinin Anı Defteri,Fayton”olmak üzere 6 trajikomik hikayecik bekliyor ve bunlar hakkında belirtmek istediğim birkaç nokta var:
İlk olarak her hikayenin işleyiş ve duygular bakımından birbirine çok benzediğini düşünüyorum.Yani,nasıl desem sanki her hikayenin GOGOL’e ait olduğunu bu işleyişten anlıyorsunuz.
İkinci olarak hikayelerin kesinlikle “trajikomik”kelimesine uyduğunu düşünüyorum.Bir yandan karakterlerin bedbaht kaderlerine acıyorsunuz,diğer yandan olayların absürtlüğüne kahkahalarla gülüyorsunuz.
Üçüncü olarak ,çok merak ediyorum acaba kitaplarını nasıl bir kafayla yazmış??
Sonradan öğrendiğim kadarıyla GOGOL manik depresiflikten muzdaripmiş.Eğer gerçekten öyleyse bu durumun eserlerinde büyük ölçüde etkisinin olduğunu düşünüyorum.
Ve son olarak(BURAYA DİKKAT):Daha önce hiç GOGOL okumamış kardeşlerimize sesleniyorum:Gencecik yaşta “Palto”sunu alıp aramızdan ayrılmış(bu tabiri çok beğendim)ve kısacık ömrüne bu kadar eser sığdırmış bu değerli yaratığa en azından saygınız olsun;gidin en yakın kitapçıya,alın herhangi bir kitabını,pişman olmazsınız,OLAMAZSINIZ.
Bir Delinin Anı Defteri - Palto - Burun - Petersburg Öyküleri ve FaytonNikolay Gogol · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 201955,4bin okunma
283 syf.
·
Puan vermedi
İtiraf etmeliyim kitaba başlarken okusam mı okumasam mı diye çok git gel yaşadım. Kardeşim mühendislik okuyor, hocası aldırmış kitabı. Kitaplıktan bana bakıyor. Ama ben biyografi sevmem ki! Nedendir bilinmez Oğuz Atay' da hep okumak istediğim ama ertelediğim bir yazardı. Bu kitabıyla başlamış oldum. Hemen de içine çekti kitap beni.
Hayatını öğrenmeye ve öğretmeye adamış, hakkında ne söylense az kalacak bir insan. Fikrimce başta tüm öğretmenlerimizin ve öğretmen adaylarımızın okuması gereken bir kitap.
... " Ne demiş adamın biri: İyi bir hayat hikayesi yazmak, iyi bir hayatı yaşamak kadar zordur."
Her ne kadar ön sözde Cahit Arf sonucun düşlediği gibi olmadığını dile getirse de Oğuz Atay'ın mükemmel kaleminden bu mükemmel insanı okumak güzeldi. Keyifli okumalar.
Güzel bir kitap tabii. Küçük bir çocuğun gözünden nefis anlatılmış. Ancak bana biraz fazla aceleci geldi olaylar silsilesi. Özellikle Portuga ile ilgili olan kısım. Piyasada aşırı övüldüğünden okuyayım dedim ama tam olarak umduğumu bulduğumu söyleyemem. Devam kitapları da varmış; okusam mı okumasam mı bilemedim. Veya ben bunu okumakta geç kaldığımdan böyle hissediyor da olabilirim. Bu yaşa kalmamalıydı evet.
Bu tarz kitapları genellikle sevmem. Pembe aşk dizilerine benzeyen romanlardan pek haz etmem. Ama kitabın önsözü bana diğerlerinden farklı geldi. Ruh ikizi lafı geçiyordu. Sahi neydi bu ruh ikizi?
İçeriğine gelicek olursak, bolca romantizm ve ara ara da cinselliğe kayan bir anlatım var. Hikaye 17 yaşında bir kız olan poppy'nin ağzından anlatılıyor. Poppy aşka inanmayan bir kız. Ruh ikizi kavramı, aşk kavramı ona göre bir saçmalık. Poppy'nin ruth, amanda, lizzie adında arkadasları var. Bu arkadaslarıyla bir konsere gidiyorlar ve gitariste karşı kendisinde bir kıvılcım oluşmaya başlıyor. Hatta daha da ileri gidiyor, oracıkta fenalaşıyor ve bayılıyor. Ama kendisi sadece bir panik ataktan ibaret sayıp geçiştiriyor. Bu olaylar tekrarlanıyor, her o gitaristi gördüğünde, yani Noah'ı gördüğünde bayılıyor. Poppy aşka inanmayan birisi olduğundan daha doğrusu erkeklerin kızlarla gönül eğlendiren birisi oldugu kânatinde olduğundan kulak asmıyor olanlara. Gel zaman git zaman noah'da birseyler hissetmeye başlıyor ve poppy'e açılıyor. Zor olsada aşka ve ruh ikizine inanmaya başlayan poppy aşık oluyor. Ve olaylarda böyle gerçekleşiyor...
Hikayenin sonu ise hiç beklemediğim gibi bitti. Sonunda doğa üstü olaylar devreye giriyor. Bunun nedeni ise ruh ikizi olmalarından kaynaklanıyor.
Kitabı bitirince okusam da olurdu, okumasam da olurdu kafasındaydım. Ama fena da değildi. Dediğim gibi farklı bir kitaptı hakkını da yiyemem. Kitap bittiğinde beni düşündüren şey olmuştu. Gerçekten ruh ikizi diye birşey var mı?
Varsa bizim ruh ikizimiz nerede :))
Okusam mı okumasam mı kararsızlığıyla başladığım bu kitabı daha önce neden okumadım diyerek bitirdim.
Dünya edebiyatını, edebiyatçısını, tazminatdan sonra ki edebiyatımızı ve edebiyatçılarımızı hiçbir düşünceye bağlı kalmadan değerlendirdiği kitabı beğeniyle okudum.
Kitaba kendi hayatını anlatarak başlayıp edebiyatçıları tanıtarak bitiriyor.
Okunması gereken kitaplar arasında ilk sıralarda olmalı.
