Yine umulmadık bir anda, umulmadık bir boşluk: bir ölüm sessizliği. Vahşi. Dürüst. Ve açık.
Sayfa 176Kitabı okudu
Metronom
Soğuk bir metro sabahında uyanıyorum
Metro rüzgarları soğuktan esiyor
5 dakika
Bir sonraki tren
Kafasımı yaslar metroyu dinlerim
Kafamı neye yaslasam o da beni dinler
Duvarları is toplamış bilmem neyden
Çok kullanılmış bir eşya kadar pis
İstasyona ölüm sessizliği çökmüş hava hapis
Sükuta yemin etmiş bir halk koymuşlar
Pek süslü temiz mi
Ölüm! Zayıf insanlığın gizemli, tekinsiz arkadaşı! Neden bunca ölümlü varken beni sığınağından kovdun? Ah, mezarın huzuru! Sert kabrin derin sessizliği! Orada artık beynimden düşünceler geçmez, kalbim artık yeni hüzün biçimleriyle başkalaşan duygularla atmaz.
"Gözlerimi celladın gözlerine dikiyorum, korku duymadan. Kurtuluşum kalp atışı mıydı yoksa ölüm sessizliği mi bilmiyorum."
Sayfa 77Kitabı okudu
Zaten mumyalar hep sessizdi.
Önce ağızları sarmalandı sonra yürekleri,
Antik Mısır'da, Afrika'da...
"Ölüm sessizliği" onlara atfedildi!
Ölüm çok güzel olsa gerek. Yumuşak kahverengi toprakta uzanmak, insanın üzerinde dalgalanan yeşil otlar ve sessizliği dinlemek. Dünü olmamak ve de yarını. Zamanı unutmak, hayatı bağışlamak, huzura varmak.
Sylvia Plath
Sadece ölüm sessizliği kalmıştı geriye.
Sayfa 42 - Jaguar KitapKitabı okudu
Ölüm sessizliği. Hiç bağrışma yok. Sadece inanamayan bakışlar.
Sayfa 135Kitabı okudu
Ne bir kuş sesi geliyor dışardan ne başka bir ses. Ağır bir sessizlik. Hani bu ölüm sessizliği beni sarıp sarmalayıp içine çekip götürecek gibi geliyor kimi zaman..
Halk
Halkım ben,
hani şu sayılamayan,
hani şu çok halk.
Soluğumun öyle bir gücü var ki
sessizliği deler geçerim, dinlemem,
filiz verir, boy atarım,
zifiri karanlık demem.
Zulüm, acı, ölüm, şu bu
bir anda gizlerse de tohumu,
ölmüş gibi görünürse de halk,
döner gelir elbet bir gün nisan ayı,
kavuşur baharına toprak,
kızgın eller dağıtır atar ağır havayı.
Ölümün içinden yeşerir yaşamak.
Pablo Neruda
"Ölüm çok güzel bir şey olmalı. Yumuşak kahverengi toprağa uzanıp yatmak, başının üstünde dalgalanan çimenleri seyretmek ve sessizliği dinlemek. Dünü olmamak, yarını da olmamak. Zamanı unutmak, hayatı unutmak, huzur içinde olmak. Bana yardım edebilirsin. Benim için ölüm evinin büyük kapılarını açabilirsin, çünkü sen hep sevgi dolusun ve sevgi ölümden güçlüdür.”
Başka birinin ölümüne tanıklık edenin sessizliği, az önce gözgöze gelinen ve daha demin kendisiyle konuşulan kişinin artık bir mermer gibi hareketsiz oluşuna inanmak konusunda yaşanan tereddütün bir ifadesidir.
Sayfa 266 - Sel
