CANIM İSTANBUL
Ruhumu eritip de kalıpta dondurmuşlar;
Onu İstanbul diye toprağa kondurmuşlar.
İçimde tüten bir şey;hava,renk, edâ, iklim;
O benim, zaman, mekân aşıp geçmiş sevgilim.
Çiçeği altın yaldız, suyu telli pulludur;
Ay ve güneş ezelden iki İstanbulludur.
Denizde toprak, yalnız onda ermiş visale;
Ve kavuşmuş rüyalar, onda, onda misale.
İstanbul benim
Sayfa 316 - Büyük Doğu YayınlarıKitabı okudu
insanlar var ile yok arasında yaşıyorlardı. Sessiz, huzurlu, gülümser, memnun ve razı.
Sayfa 333
Çocukken öyle yandı ki canım ,
Ufacık gözleri yarınlara umutla bakan bir çocukken insanlar yüzünden Lehte ırmağından kana kana su içtim ,
Hades beni görünce dehşete kapıldı , normalde o alırdı insanları geçirirdi ölümün derin ormanlarından , ben katlettim onu , yerin 7 kat altına gömdüm , çocukluğum serseri , hoca girer kapıdan , şikayetler
Benim sana hürmetimdir bu yalnızlık,
Çaresizliği kolay değil gizli gelmenin.
Şimdi senin için gözümde ölüm var,
Boşuna karşı koyması önümdeki engelin.
"Öldür beni öyleyse, Voldemort, ölümü memnuniyetle karşılarım!. Ama ölümüm sana aradığın şeyi getirmeyecek...
Anlamadığın o kadar şey var ki..
Sayfa 430 - YKYKitabı okudu
