Vuslat ona, ayrılık bana düşmüştü... Doğumlu ölümlü dünya, gelimli gidimli dünya, vuslatı ayrılığa bağlamıştı.
Sayfa 299Kitabı okudu
"Belki, diye geçirdi içinden, tüm sanatın, tüm us'un kökeni ölümden duyulan korkudur. Bizler ölümden korkarız, gelip geçiciliğimiz tüylerimizi diken diken eder, boyuna çiçeklerin sararıp solduğunu, yaprakların döküldüğünü görüp hüzünlenir, bizim de ölümlü olduğumuz ve çok geçmeden sararıp solacağımz bilincini yüreğimizde yaşarız. Sanatçıyız da resimler heykeller mi yaratıyoruz, ya da düşünür kişileriz de belli yasaları araştırıyor, düşünceleri belli kalıplara mı dökmek istiyoruz, bunu o büyük ölüm dansından bir şeyler kurtarabilmek, bizden daha uzun süre ayakta kalacak bir şeyler ortaya koyabilmek için yaparız."
Sayfa 161Kitabı okudu
Mutluluklarını ve zor anlarını başkalarıyla paylaşmayanlar kendi karakterlerindeki olumlu yönleri ve zaafları asla keşfedemezler.
İLK YILLAR NE GÜZELDİ!
Yağmur çiselemeye başlamıştı. “Hadi koş,” dedi Zehra, Ayşe’ye. “Koş, yoksa sırılsıklam olacağız.”
Gülüşerek kol kola çalıştıkları bankanın kapısından içeri girdi iki genç kız. Öğle yemek saati arasının bitmesine bir dakika kala Zehra, bankonun arkasındaki masasına oturmuştu. Uç ay olmuştu Zehra bankada çalışmaya
Bizim gibi basit ve ölümlü insanlar en nihayetinde kaybediyordu.
Ölmek üzere olan hastalarla terapi yapıyorsan, kendi kendinin değişik parçalarıyla ilişki kurabiliyorsun, önceliklerini yeniden sıralıyor, ufak tefek şeyleri dert etmemeyi öğreniyorsun. Sonra hayatımla ilgili olarak daha olumlu bir hissiyat içerisinde oluyorum.
"Bırak hayat bir nehir gibi aksın; olumlu düşün ki her şey olumlu olsun; dünyadaki kötülüklerin kaynağı olumsuz düşünmektir."
Ölümlü olduğumu unutuyordum. Bundan daha fazla mutlu olamam, dedim arkadan gelen günler içinde. O kadar ki bundan daha fazla mutlu olamam, ölüm diyordum Rabbim, ne zaman istersen o zaman ama şimdi değil ne olursun..!
