Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.31
Ö. S. A.
Ö. S. A.
@omersefaaslan
Sağlıklı beden hasta ruh
Öğrenci
Üniversite
Angara
Malatya, 12 Mayıs
1349 okur puanı
Ağustos 2017 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
"-Görünmez mürekkep yapacak Jem, ben de o mürekkeple Dill'e mektup yazacağım.
Bunun ne faydası olduğunu sordu Francis.
-E ama benden aldığı mektup boş çıkınca yüzünün ne hâl alacağını düşünemiyor musun? Onu deli edeceğim."
En sevdiğim kitapların başında gelen Bülbülü Öldürmek kitabından bir alıntı... Görünmez mürekkeple yazılmış bir
Hayvanların bencillikten uzak ve özverili sevgileri, insan denen varlığın değersiz dostluğunu ve pamuk ipliğine bağlı sadakatini tecrübe etmiş kişinin kalbine işler.
-Edgar Allan Poe
Çoğu zaman düşünürüm: Hakaret olarak söylediğimiz, aşağılama niyetiyle kullandığımız "köpek" sıfatını. Köpek, it deriz; kötü bir şeymiş gibi. Hâlbuki bizim
Orhan Kemal... Toplumsal sorunlara, konulara ve kişilere dair en güzel yazıları yazan usta bir yazar. Kendisiyle tanışmam geç oldu ama hoş oldu. Bütün kitaplarını, hayatını kesinlikle okumam gerektiğini fark ettim.
"Dünya Evi" kitabı, "Baba Evi" ve "Avare Yıllar" romanlarındaki 'Genç Adam'ın hayatını konu alıyor.
Okur Takip Önerileri
Hiç tanıyamadığım, daha alışamadığım bir insanın ölümünü göz göre göre izlemiş, daha doğrusu okumuş oldum sanki. Elimden de hiçbir şey gelmedi... "Dur, yapma!" diyemedim o katillere. Santiago Nasar'ı kendi ellerimle verdim toprağa... Bu pazartesi kırmızı bir pazartesi! Bu gün yas tutun ey okurlaar! Bir cinayet işlendi gözümün önünde...
"Siz benim için üzülmeyin. Sahi söylüyorum. Düzelirim. Yalnızca, bir dönemden geçiyorum. Herkes böyle dönemlerden geçer, değil mi?"
İşte bu paragraf kitabın tamamını özetliyor. Kitap için yazılmış olumsuz incelemelere, okuyanların yaptığı yorumlara bakınca içimden bu kitabı koruma isteği geldi. Ergen bir çocuğun(benim yaşlarımda,
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}
İsveç edebiyatı ile tanışmama vesile olan kitap. Kültür Bakanlığı'nın ilk baskısını buldum raf arasında, 1990 yıllarında basılmış eski bir kitaptı. Benim eski kitaplara karşı daha bir ilgim oluyor, çekiyor kendini biraz. Başladım okumaya...
Selma Lagerlöf'ün dilini, anlatmaya çalıştıklarını az buçuk kavramış oldum. Okumaya devam ederken diğer hikâyelerine ve yazılarına da baktım yazarın, aynı tür konularda yazıyor; dağ, kasaba, köy, hayatlarında yaşayan çiftçi, rahip, işçilerin hayatlarını romantik bir üslûpla ele alıyor. Başlarından geçen zorlukları anlatırken, dağları, ovaları öyle güzel anlatıyor ki sanki karşınızda o yerleri görüyorsunuz. Ben böyle betimlemeleri çok severim açıkçası, canlandırırım kafamda anlattığı yerleri, kişileri ve kitaba dahil ederim kendimi. Kitabı okurken de kendimi sık sık bir kasabada at arabası üstünde yol alırken veya bir tarlada çalışırken buldum.
Hikâyesi güzeldi. İftiraya maruz kalmış genç bir köylü kızının başından geçen olayları, ailesine olan bağlılığını, başka bir hayata nasıl geçtiğini anlatmış, "ne oldum dememeli, ne olacağım demeli" mesajını vermeye çalışmış. Yalnız şöyle bir sorun vardı, çeviren abimiz biraz kendi şivesini eklemiş. "Sen gel hele gardaş" "Hele bah hele" gibi absürt konuşmalar okudum, İsveç dilinde de böyle kelimeler olduğunu zannetmiyorum:) Ayrıca kitap kapağı da pek iç açıcı değil, yeni baskısını görmedim ama simsiyah kapağı değiştirmeleri lazım. En azından kapağa dağ resmi falan koyun, böyle güzel durmuyor.
Mutlu pazarlarınız olsun... :)
Bu nasıl bir kitaptı... Ne muhteşem yazarsın sen Sabahattin Ali! Yeni bitirdim ve hâlâ da etkisindeyim açıkçası. Her sayfasında başka bir duygu, başka bir olay, başka tatlar aldım resmen. Betimlemeleri olsun, kendine has sözleri olsun, Sabahattin bey elimden tuttu ve beni diyar diyar gezdirdi. Kitabı bitirdikten sonra "teşekkürler Sabahattin abi!" diye bağırdım evde, komşulardan da bunun için özür diliyorum.
Kitap için 10 puan verdim ama olsaydı 100 puan da verirdim, o kadar ki güzeldi. Okuduğum ilk Sabahattin Ali romanıydı ve muhtemelen diğer kitaplarını da okuyacağım. Bu kitap için yeterli yorum düzeyine sahip olmadığımı düşünüyorum, kelimelere sığdıramıyorum duygularımı. Başı nasıldı, gelişme nasıl oldu, kitap nasıl bitti hâlâ aklım almıyor.
Son bir söz olarak şunu söyleyeyim; okuduğum en romantik, duygusal, nazik kişiydi ana karakterimiz Yusuf. Tam bir beyefendi...
Kesinlikle diyorum, kesinlikle okumalısınız bu kitabı!
Herkese keyifli, kitaplı günler diliyorum...
(Not: kitap bittikten sonra anlık bir heyecan ile yazılmıştır, alıntılarım devam edecektir.)
Kemalettin Tuğcu... İnsanı duygulandıran, suçlu hissettiren yazılar yazmakta üstüne yok. Bu kitapta da biraz öyle oldum ben. Kendimi kitap karakterlerinin yerine koyunca üzüldüm, dertlendim durduk yere.
Bir düşünün; eşinizi, çocuğunuzu, torununuzu en iyi şekilde yaşamalarını sağlamışsınız. Hiçbir şeyleri eksik değil, maddî yönden sıkıntı çektirmemişsiniz. Ama aileniz size karşı sevgi göstermiyor, yalnız bırakılmışsınız. Şahsen ben kendimi böyle bir "baba"nın yerine koyunca çok kötü hissediyorum. İşte hikâye böyle başlıyor. "Parktaki Adam" en içten cümlelere, çocukça duygulara yer verilen bir kitap olmuş. Kemalettin Tuğcu'yu ve kitaplarını her yaş için de ayrıca tavsiye ederim, insanda bazı duyguları harekete geçirmeyi başarıyor yazarımız.
Herkese kitaplı, güzel günler dilerim...
Herkese mutlu pazarlar...
Öncelikle şunu belirteyim; dizi-film yapımcısı tanıdığınız varsa hemen bu kitaba bir el atsınlar. Çünkü tam Türk televizyonları için uygun.
Mehmet Rauf'un kitaplarını, dilini az çok biliyoruz. İstanbul'un zenginleri, yüksek zümresi arasında geçen aşk romanları yazıyor yazarımız. "Böğürtlen" isimli romanı da aynı tarzda yazılmış. İlk başlarda sıkıcı olduğunu sanmış ve biraz da bırakmak istemiştim ama sonra, diğer sayfaya geçmek için büyük bir heyecanla devam ettim okumaya.
Gelelim romanın içeriğine...
Pertev isimli; yakışıklı, zengin, kibar, Avrupa beyefendisi bir abimiz var. Bu abimiz Müjgân isimli, yine zengin bir hanımefendiye aşık oluyor. Müjgân Hanım da öyle hemen yüz vermiyor tabi ki, kitabın "böğürtlen" ismi de buradan geliyor. Pertev abimiz aşkından virane olmuş, Müjgân ablamızın etrafında pervane olmuş dururken, Müjgân Hanım'ın umrunda bile olmuyor bu aşk meşk işleri. Çünkü kendisi artık insanlara pek de güvenemiyor, inanmıyor insan samimiyetine. Haksız da değil hani... Yer yer Pertev beyin, Müjgân hanımın gönlünü alma çabaları; Müjgân'ın ona karşılık vermemesi, bazen lise aşklarına benzemeleri diye diye uzayıp gidiyor bu aşk hikâyesi.
Açıkçası ben kitabı çok beğendim, ilgi çekiciydi. Okuduğum ilk Mehmet Rauf romanıydı aynı zamanda. Hepinize de tavsiye ederim...
O kadar Müjgân dedik, şunu da şuraya koyayım bari arka plânda çalsın dursun.
youtu.be/EVwYvmoG8Ms
Cemal Süreya'yı hepimiz biliyoruz zaten ve şiirlerine kimsenin bir sözü yoktur elbet. Kitabın ilk sayfalarında Süreya'nın günlüğünden alıntılar yapılmış ve çocuklara yönelik yazmanın büyüklere yazmaktan daha zor olduğunu eklemiş. Sonra da çocuklar için yazmanın hepsinden de önemli olduğunu eklemiş ve başlamış bu kitabı yazmaya.
Kitapta kendi çocukluk anılarından, farklı hikâyelere kadar birçok yazı var ve de çok samimî, sıcak yazılar. Bir hikâyede "her şeyden bahset çocuklara, meselâ lacivert bir helikopterden" diye öğüt veren; Süreya'nın deyimi ile "pırasa kafalı" bir abimiz vardı. Ben o abiyi çok sevdim, keşke öyle bir abim olsaydı diyecek kadar sevecen bir abiydi ve kitabı yazmaya o abi teşvik etmiş zaten.
Kısacası, bu kitap çocuklara yönelik yazılmış ve Cemal Süreya'nın kendi çocukluğundan, yaşadıklarından da alıntılar yaptığı hoş bir anlatım olmuş.
Bir toplulukta biraz sert konuşunca topluluktan biri üstada, "hep böyle konuşuyorsunuz, biraz da bizi rahatlatacak şeyler söyleseniz" diyor. Ali Şeriati şöyle cevaplıyor;
"Ben sizi rahatlatmaya değil, rahatsız etmeye geldim. Ben esrar ve eroin miyim ki sizi rahatlatayım?"
1933 yılında, İran'ın Sabzevar kentinde doğdu.
"Aylak olmak da zor iş!"
Çok zor sayın C, çook!
Bir yazar düşünün ki üniversite hocaları; Reşit Rahmedi Arat, Halide Edip Adıvar, Ahmet Hamdi Tanpınar, Ahmet Caferoğlu, Ali Nihat Tarlan, Fahir İz gibi mükemmel kalemler olsun. Onların etkisinde kalsın, onlardan ilham alsın... Karşınızda Yusuf Atılgan! 1921 Manisa doğumlu, edebiyat
"Atticus bana sıfatları kaldırırsan geriye gerçekler kalır demişti."
Siyah insan, beyaz insan, zengin insan, fakir insan, şu insan bu insan... Uzar gider bu sıfatlarımız. Peki kaldıralım sıfatları, geriye kalan gerçek "insan". İnsanları renk/dil/din gibi özellikleri ile ayırmak kadar boş bir çaba yoktur. İnsanları insan olarak
Cemil Meriç... Büyük bir fikir adamı, usta bir katil, becerikli bir silahşor. Neden katil? Öldürdüğü kimse yok belki, ama kalemiyle vurduğu yazar, öldürdüğü fikir, tüketmediği nass kalmamış. Kalemini bir silahşor gibi kullanan, tehlikeli yazar. Fikir adamı. Yalnız kovboy. Aynı zamanda adından bahsedilmeyen kör bir aşık. Aşık dedik, kime aşık?
Hüseyin Nihal Atsız; kimdir, kim değildir diyerek araştırmaya başladığım ve okuduğum ilk kitabı. Sorsanız hâlâ sevmem kendisini evet, ama bu sanatına ve kaleminin gücüne saygı duymadığım anlamına gelmez. Milli Şef'i bu kadar cesurca eleştirmek, yaptığı icraatler ile açıktan açığa dalga geçmek ve siyasi bir kişi hakkında bu kadar iğdeleme yapmak her yazarın altından kalkabileceği bir şey değildir... İki hikayede de bahsedilen kişiler aynı kişiyi hedef almış,milli şefi. Okunması ve günümüz yazarlarının örnek alması gerek zira bugün güçlü kalem sahipleri makam korkusu ile siyasilere hiç eleştirme yapamıyorlar. Atsız'ın bu değerli kitabını sadece kitap olarak değil bir silah olarak görmenizi isterim. Kelimeler ve kalemi ile bu kitapta o kadar zarar vermiştir ki milli şefe...
Okurken iyi vakit geçirmeniz dileği ile:)
