Sevgili Oğuzcan’ın fazlasıyla ketum davranıp adını zikretmediği sevgilisine - ki son mektubunda ettiği sitemlerden ayrıldıkları da ortaya çıkıyor - ithafen yazılmış 25 mektup. Önce övmüş, sonra hayatında kalsın diye bir miktar uğraşmış, sonra azarlamış sonra gömmüş. Tanıdık geldi mi?
Bazı cümlelerini çok içten bulmadım desem yalan söylemiş olurum. Hem öyle böyle değil ha… hırs, ihtiras, tutku, arzu, kıskançlık, merhamet, nefret… her türlü duyguyu aynı anda yaşamış garibim. E aralarında kendimi de bulduğum ve bazen de kendimi alıkoyduğum cümleleri de olmadı değil.
Allahtan kısaydı. Bir çırpıda bitti. Başlarda o kadar beğenmişken bitmesine bu denli sevineceğim aklıma gelmezdi. Ya hu! İstediğiniz olmayınca niye hemen tü kaka oluyor bu kadınlar? Sen bakalım o kadına istediği sevgiyi verebildin mi? O kadar beklentiye girmişken bir adım atıp da elini sen sımsıkı kavrayabildin mi? Yaa sorarlar adama neden diye!?
Anca sitem anca şiir. Bir arkadaşım vardı eskilerden, derdi ki; “ Sakın bir şair sevme. Seni yazmak için, seni terkeder.” Yoksa bu kadar melankolinin bir açıklaması olamaz.
Oğuzcan öptüğü kadının dudaklarında bıraktığı ateş ile serzenişte bulunurken, siz daha iyi kitaplar okuyun efenim.
Neyse ben de çay içeyim, malum harareti alır.
