Politik anlamda kadınlar hakkında edilecek kelamları, binbir farklı tartışmanın içinde derinleştirmek mümkün fakat ben yalnızca bizden bahsetmek istiyorum. Ekseriyetle arkadaşlığımızdan. Kadınlık üzerine düşünmeye başlamam hangi yaşlara denk geldi, çok da emin değilim. Çalışan bir annenin kızı için tek dileğinin parasal anlamda özgür olduğu bir
Ben öldüm biliyor musunuz?
Ama hâlâ sizinle iletişim kuruyorum.
Dostlarım sağ olsunlar.
Bir seminerimde dünyaya kazık çakmaya mı geldik demiştim. Çaktım ve çakıyorum işte... Binlerce öğrencim oldu, binlerce askerim, yüzlerce arkadaşım, onlarca dostum, akrabam, iki evladım ve biricik eşim… Hepsinin zihninde, yüreğinde kalacağımı biliyorum. Ama onlar da gittikten sonra… Elbet bir gün buralarda buluşacağız. Ben istiyorum ki, şu an olduğu gibi yanı başınızda olayım, başucunuzda durayım; duygularım, düşüncelerim, fikirlerim elden ele, zihinden zihne gezsin. Arkadaşlarınız, çocuklarınız, torunlarınız sizin altını çizdiğiniz yerlere baksın ve aynı yeri beğenmişiz desin. Duygudaş, fikirdaş, gönüldaş olun, insanın insan olmasını sağlayan bu yazılı iletişim aracıyla.
Hayatım boyunca iletişimin çok ama çok önemli olduğunu deneyimledim. Bana hep farklı kapılar açtı, verdiğim değer ve önem farklı olmamı, farklı algılanmamı sağladı. Bu kitapta sizlere yaşamı renklendiren ayrıntıları, iletişimin olmazsa olmazlarını anlatacağım. Yaşamın renkleri ayrıntıda gizlidir ve ayrıntıları görebilenler de fark yaratırlar.
Sayfa 1Kitabı okudu
Bu günahsız gözlerimi de yaktırma bana.
Sana mı ona mı inanayım battım yalana.
Tam unuttum dediğim an bulaştın yakama.
Bi de onu öperken de baktın ya bana.
Sen, en pis hali nefretin.
Huzuru beni düşünmeden kendine çektin.
Bu masaya bir resmin az geldi.
Dön de gururum yine bana ihanet etsin.
Bu evi, eşyaları bile sattırma bana.
Bütün
ÜNLÜ MÜ ÜNLÜ 16 Yazarın “HADİ CANIM!” DİYECEĞİNİZ ÖZELLİKLERİ
Ben yazılanların yalancısıyım:))
1)Doğa tasvirli şiirlerin şairi olarak bilinen Schiller’in tüm bu eserlerini ,üzerinde sinekler uçuşan çürük bir elmayı koklayarak yazması gerçekten ilginç. Ama daha da ilginci var. Ünlü şair yazmak için elmanın kâfi gelmediği zamanlarda banyoya
Buradaki sevimli köşemden, yasemin ağaçlarının karşısındaki beton setten bakınca, her gün boğazın mavi sularında bir o yana bir bu yana hareket eden onlarca gemi görüyorum. Küçük balıkçı gemilerinden tut, beş on katlı dev yolcu gemilerine kadar tüm gemiler sırdaşım oluyor. İçlerinde çocukluk yıllarımda hayal ettiğim, babamı getirecek beyaz geminin benzeri de çok. Onları gözden kayboluncaya kadar izliyor, kaç gemiyi yola saldığımı ben de hatırlamıyorum. Şimdi hiç kimseyi beklemiyorum. Beyaz gemi şimdi bana, sadece acı, keder ve kahırla dolu bir geçmişin hatıralarını getiriyor.
SON MEKTUP. VARIS YOLCUYEV
Benim Yüzlerce Öğretmenim Vardı
İlkokulda dört öğretmenim vardı. Daha sonraki okullarda onlarca öğretmenim oldu.
Şimdi yarısını bile sayamam onların.
Birçok şey öğrendim onlardan. Öğrendiklerimin çoğu, hiçbir işe yaramadı.
Zaten birçoğunu da unuttum daha sonra.
Ama okulun dışında yüzlerce öğretmenim vardı. Onlardan binlerce şey öğrendim.
Beyaz karanfiller çizmeyi ablamdan öğrendim. İlk şarkıyı da öteki ablamdan.
Sevinci, uçurtmanın ipini tutan bir elden öğrendim.
Coşkuyu arkadaşlarımın çizdikleri resimlerden öğrendim.
Bir akşam babam eve dönmemişti; beklemeyi öğrendim.
Vurduğum kuşun kanı, bembeyaz karın üzerine akınca; pişmanlığı, çaresizliği öğrendim.
Açlığı, bir yoksulun elindeki ekmekten öğrendim.
Kurumuş bir dere yatağından susuzluğu öğrendim.
Kafeste çırpınan bir kuştan özgürlüğü öğrendim.
Uçsuz bucaksız ne demek? Denizlerden onu öğrendim.
Sessizliği, koca bir ormandan; sabretmeyi küçük bir karıncadan öğrendim.
Çok sonraları dedem öldü. Dedemden ölümü öğrendim.
Şiiri, içimde koşuşup duran atlardan öğrendim.
Maviyi gökyüzünden, kırmızıyı gülden, sarıyı da ekinlerden öğrendim.
Neydim ben, neden vardım bu dünyada, neredeydim; annemin yüzüne bakınca öğrendim.
