Zafer Erbakılı

Zafer Erbakılı
@onsekizinciaureliano
Sıkı Okur
Size Atatürk'ün hiçbir şeyini yıktırmam...
Krallar ve kraliçeler, ne zamana kadar insanların kafatasını, taç diye giyecekler?.. Ve insanların tümü, ne zaman kin seline dalıp, altın başlı olacaklar?..
Sayfa 49
Reklam
Çocuklukta büyüktüm, oyunlara girmedim.. O bahçelerde kaldı oynanmamış oyunlar. Ben şimdi anlıyorum oyunda çocukları; Ne zaman, nerde, baksam, beni de oynuyorlar.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
O güne kadar sadece kitapları sevmiş biri için bir insana bağlanmak ilginç ve hoş bir şeydi.
Mutluluk ıssız bir adadır. Yalnız hayalimdeki yaratıklar yaşar bu adada.
Reklam
Ters yüzüne evime dönüp odama kavuştum. Dört duvar, bir pencere, bir valiz içinde birkaç kitap ve bir demir karyola... Hasılı mukaddes bir hapishane olan odamda düşünmeden, hatta okumadan gezindim durdum.
Dün sabaha karşı kendimle konuştum Ben hep kendime çıkan bir yokuştum Yokuşun başında bir düşman vardı Onu vurmaya gittim kendimle vuruştum
“Çarpık bir burna değil, Sakat ve sahte ruha gülelim.”
- İnsanlar nerede? diye sormuş nihayet küçük prens. Çölde insan kendini biraz yalnız hissediyor... - İnsanların arasında da yalnız hissedilir...
— Gringoire, demek savaş zırhları içindeki o yakışıklı çocuklara hiç özenmediniz, öyle mi? — Neylerine özeneceğim monsenyör, güçlerine mi, zırhlarına mı, disiplinlerine mi? Yırtık pırtık giysiler içinde felsefeyi ve özgürlüğü yeğlerim. Aslan kuyruğu olmak yerine sinek başı olmayı tercih ederim.  
Geri15
85 öğeden 76 ile 85 arasındakiler gösteriliyor.