Meksika’yı da, ilânlarda öylesine göklere çıkarırlardı ya, o hiç sevmezdi; ona göre, yalnız pis değil, korkunç sayılacak kadar devrimci bir memleketti orası. Petrolü devletleştirmişlerdi; açıkçası, onun-bunun malını elinden almışlardı. Rusya’dan aşağı kalır yeri var mıydı bunun? Pritchard’a göre de Rusya, Ortaçağ’da bütün kötülüklerin, korkunç şeylerin kaynağı sayılan şeytanın yerini almıştı.
“İyi etki diye bir şey yoktur ki, Mr. Gray. Etki denen şey tümüyle
ahlaka aykırıdır, yani bilimsel yönden ahlakdışıdır.”
“Neden?”
“İnsanın birini etkilemesi demek ona kendi ruhunu vermesi demektir de ondan. Bu insan kendi doğal düşünceleriyle düşünmez artık, kendi doğal ihtiraslarıyla yanmaz. Erdemleri sahici değildir. Günahları –günah diye bir
büyük işler yapabilmek için gelmiş yeryüzüne ama, o çevreyi bulamamış.
Bu çevre onun çevresi değil. Küçük yaşından beri bir ortalarda kalışı var diyorum; hiçbir yere uygulanamamış. Gelişememiş, kavrulup kalmış, içindeki büyük ateş diyelim, "tabir caizse" onu kavurmuş. Duyguları kavrulmuş. Bizi ancak aklıyla anlıyor. Duygularıyla değil.
Sayfa 106 - ykyKitabı okudu
Kimileri Joyce ‘un Ulysses'ini modern edebiyatın içsel yaşama odaklanmasının zirvesi olarak görür. Joyce toplamda 260 bin kelimede Dublinli Stephen Dedalus ve Leopold Bloom'un bir gününü betimler, pek de bir şey yapmazlar hâlbuki...
Çok az kişi Ulysses'i baştan sona okumuştur, popüler kültürün temelinde de ilgi odaklarımızdaki bu değişim
Sayfa 253
