Her şeyin eski mutluluğu hatırlattığı bir yerde kalmak tam ona göre bir şeydi. Neşe dönemlerinde kimse ondan daha neşeli olamaz, zaten mutluluğun kendisi olan iyimser mutluluk beklentisine ondan fazla sahip olamazdı. Ama hüzün halinde de hayalleri onu aynı şekilde alıp teselli edilemez bir yere götürüyordu, nasıl sevinç halinde müdahale edilemez oluyorsa öyle
Türkiye iş bankası kültür yayınlarıKitabı okudu
Bir eylem adamı olmak istiyordum, hakkım vardı buna... Ah, ne çok şey istiyordum! Ama şimdi hiçbir şey istemiyorum! İstemek de istemiyorum! Böyle bir söz verdim kendime, artık hiçbir şey istemeyeceğim. Varsın bensiz arasınlar gerçeği! Evet, doğa alay ediyor insanlarla! Sonra alay edecekse ne diye yaratıyor en üstün varlıkları? Öyle yapmış ki, yeryüzünde kusursuz diye bilinen varlığı... Evet, öyle yapmış ki, o kusursuz varlığı insanların karşısına çıkarıp ona onca kanın akmasına neden olan şeyleri söylemek görevini vermiş. Hem akan kan o kadar çok ki, bir seferde akacak olsaydı, tüm insanlığı boğardı!
Sayfa 377Kitabı okuyor
Kız kardeşimin düğününden bir sahne, tamam mı?
İşte orada, içki içiyor evlendiği için pişmanlık duyuyor. Bu üçüncü, dikkatinizi çekerim.
Annem o kadar kıskanıyor ki saçlarından yılanlar fışkırıyor.
Ben ise mükemmel, diyorum.
Burada üç tane kadın arketipi var.
Kutsal fahişe, kusura bakmayın, Medusa ve ben.
Ben kimim? Hangi arketipim?
- Öyle Seviyorum Ki Seni -
Ansızın karşılaştığım bir şiir gibisin.
Dudağımın kenarına kelebek konmuş da uçacak diye korkar gibi seviyorum seni.
Huzuru bilen ünlem de gizler gibi, bir korkunun elle tutulur yanı gibi seviyorum.
Kiralık ölüm, ilk atlas, son coğrafya gibi.
İzinsiz, aykırı, esasen ezber bozan bir şekilde seviyorum seni.
Hasadını kaldıran gururlu bir çiftçinin alnında ki teri, yalıtılmış bir hayatla bağdaşır aşk ile seviyorum seni.
Çok gizli bir yan tesir taşıyor, aciz bir kaygı, bir gölge gibi ortalıkta dolaşıyor içimdeki aşk...
Anlatılmaz ve her bakışta imkansız!
Velhasılıkelam,
''Hiç görmeyen ama hep bakan görme engelli gibi çıkarsız bir ruhla seviyorum seni.''
SANAT ADAMI ATSIZ
RUHLARA İŞLEYEN ŞİİR.
Atsız'ın sanat hayatı şiirle başlar. Biz de onun şiiriyle başlayalım.
"Bazen öyle geliyor ki, adeta bütün dünya, bütün hayat, her şey içime dolmuş, benden konuşmamı istiyor. Nasıl desem; büyük şeyler hissediyorum ama iş konuşmaya geldiğinde küçük bir çocuk gibi dilim dolanıyor."
Sayfa 137
Olasılığım ne?
Kimseyi incitmeyeyim dedikçe, inci taneleri gibi dökülüyorsunuz.
Bunu tecrübe edip artık dan dan konuşacağım dedikçe de, sözlerinizle insan yaralamaya teşebbüs ediyorsunuz.
En iyisi, gerekmedikçe gerekmeyin. İzleyin ya bir süre öylece. Birikin. Ölçün, biçin, çıkarın, toplayın ve en sonunda “nasıl davranmalıyım”bilinmezliğine verecek kadim bir değer bulacaksınız. Bulduğunuz bu değer öyle her eşitliği sağlamayacak, eğri duracak. Ama şöyle bir bakın, eşit olan bir şey var mı ki ? Sallanmayan, eğilip bükülmeyen ?
Günaydın. İnsan zihni ne tuhaf, öyle yaşandığına epey emin olduğumuz hatıralar aslında öyle değildir. Bir şeyler değişmiştir, hissederiz fakat bir yandan da eminiz işte. Yaralayan, kötü anılardır bunlar ekseriyetle. Bir kargaşa ki alıp götürür beynimizi, yüreğimizi. Schulman'ın başka bir romanında geçer: "Bazen travma yaşadığımızda
Sevenin gözünden
Onun için kızını anlatmak öyle kolay iş değildi halbuki. Aklına düştüğünde yüzünde güller açar, onun yerini tutsun diye bin bir güzelliğin ismini sayar ama yine de içlerinden birini seçip de yaraştıramazdı kızına. Amcası için ise sadece sümüktü. Olsundu. Bir kavaktan da ne beklenir ki zaten?
