Gerçekten öyle karardı ki içim, dünya, bu güzelim yapı, Çorak bir kayalığa döndü gözümde. Hava, o canım başörtüsü dünyanın, şu cömert gökkubbeye bakın, bu yüce tavan altın parıltılarıyla bir şey değil benim için, pis, hastalıklı kokular birikintisinden başka bir şey değil. İnsan, ne yaman bir yapı insan! Akıl gücüyle ne soylu bir varlık! Düşünme yetenekleri ne sonsuz! Duruşu, kımıldanışı ne anlamlı, ne güzel! Melekçe davranışları, ne tanrıca kavrayışları var! Evrenin gözbebeği insan canlıların baştacı! Ama benim için nedir insan, bu özü toz yaratık? İnsanın tadı yok benim için, kadının da yok…
Sayfa 56Kitabı okudu
Günlük hayatımızda var olan her şey görsele indirgenirken, eğer paylaşıma müsait ise ya da bize öyle geliyorsa anlamlı oluyor. Aslında paylaşım değeri, paylaşılan durumdan daha değerli kılınıyor. Yenilen yemeklerin, ziyaretlerin, infakl!) eden ellerin ifşâ edilmesi bu değerin begeni sınırlarını zorlamaya başlıyor. Sınırlarımız zorlanıyor ve biz; sınırlarımızın bu dünyada yerinin olmadığını görsellerle gözümüzün içine sokan bir mecranın şiddetine maruz kalıyoruz. Hiç tanımadıgınız birinin elindeki telefonda size veya yakınınıza ait bir fotoğraf, çeken tarafından bilinçli olarak çekilmemiş olsa da, yer alabiliyor ve bir anda dünyanın her tarafına servis ediliyor. Paranoyak hâle getiriliyoruz ki bu bile başlı başına üretilen şiddetin bir sonucu olarak karşımızda duruyor.
Mahmut Sami ZiniKitabı okudu
Son zamanlarda, bilmem neden, bütün sevincimi yitirdim, her gün yaptıklarımı yapmaz oldum. Gerçekten öyle karardı ki içim, dünya, bu güzelim yapı, çorak bir kayalığa döndü gözümde. Hava, o canım başörtüsü dünyanın, şu cömert gök kubbeye bakın, bu yüce tavan altın parıltılarıyla bir şey değil benim için, pis, hastalıklı kokular birikintisinden başka bir şey değil. İnsan, ne yaman bir yapı insan! Akıl gücüyle ne soylu bir varlık! Düşünme yetenekleri ne sonsuz! Duruşu, kımıldanışı ne anlamlı, ne güzel! Ne melekçe davranışları, ne Tanrıca kavrayışları var!
Evrenin gözbebeği insan, canlıların baş tacı! Ama benim için nedir insan, bu özü toz yaratık? İnsanın tadı yok benim için, kadının da yok... Güldüğünüze göre inanmıyorsunuz bana.
*Hamlet
"NİÇİN KEMALİST'İM?"
Öykümüz, Kurtuluş Savaşı yıllarında başlar. Bir film senar yosu olacak kadar ilginç ve anlamlıdır.
Kahramanlarımızın ilki, Paris-İstanbul arasında trenle mekik dokuyan genç bir Türk işadamı. .. Macaristan' da genç bir ba yanla tanışır. Bir yıl sonra aynı yere yeniden gelir, ona evlenme önerir ve evlenirler.
İzmirli işadamı, olayı ailesine
Sayfa 27Kitabı okudu
+ "...âşığım..."
- “Biliyorum”
+ “Bu duyguyu şimdiye kadar hiç tatmamıştım. Dahası, bu şu anda benim için her şeyden daha çok anlam taşıyan bir duygu” dedim.
- “Elbette” “Söylemeye gerek bile yok. Elbette anlamlı bir şey. Zaten buralara kadar o yüzden gelmedin mi?”
+ "Fakat hâlâ anlayamıyorum. Çaresizlik içindeyim."
+ "Neden, birini çok sevmek, aynı zamanda o insanı derinden yaralamakla aynı olsun ki? Yani eğer öyleyse, birini çok sevmenin ne anlamı var ki? Neden öyle bir şey meydana gelmek zorunda?”
Sayfa 841 - epub
Hakikat sürekli olarak kendini yeniler. İnsan bu yenilenmeyi doğru yoldan yapmazsa yaradılış onu zıt yoldan yapar. Tırmandığını unuttunsa öyle duracağına düş ve yeniden tırman ; durmaktan daha iyi bu. Ot gibi varolacağına öl ve yeniden diril . Allah sana verdiği nimetleri hükmi olarak da olsa ölü hale getirmene razı olmayacaktır hiçbir zaman . Seni çevreleyen nimetleri , düşünceleri , inançları özel olarak hayatı ölü hale getiremezsin . Seni çevreleyen ilahi dünyayı gönlünde öldüreceğine sen git ölümde yıkan ölüm ab-ı hayatında yıkan ve ebedi hayat bularak geri dön. Toprak işte böyle bir çağrıdır insana . Kabirdir. Evet toprak veya onun anlamlı zamanlı tarihli uzantısı olan dünya, bu kabir gibi insanı yeniler ve yeni bir dirilişe hazırlar.
Bunun içindir ki Adem'in suçu görünüşte bir suç düşüşü görünüşte bir düşüştür. Aslında yücelik kaderi böyle bir düşüncenin içine gömmüştü Adem'in geleceğini .
