Birey için tek bir macera vardır, kendi bilinçdışını keşfetmek. Yani kendi karanlığınızı keşif ederseniz, başkalarının karanlığıyla daha kolay başa çıkarsınız.
Yakınlık korkusu aynı zamanda benlik kaybı korkusudur. DEB'li kişinin gerçek insan temasına özlem duyduğu, yabancı gibi hissettiği ve bir şeylere ait olmak istediğine dair iyi bilinen
bir paradoks vardır - ancak aynı zamanda münzevidir, genellikle kendi arkadaşlığını başkalarınınkine tercih eder. Paradoks,
iki korku arasında ileri geri salınmasından kaynaklanmaktadır: yalnızlık ve terk edilme kaygısı ve bunun tam zıddı, bir ilişkiye
kendini adaması durumunda bunalacağı, yutulacağına dair paralel bir tehlike duygusu.
Sayfa 267Kitabı okuyor
Özlem
Masmavi bir denizin ortasinda ve kırgın İçiyorum çöllerin bütün susuzluğunu
Damla damla kuruttu bu sevda ve bu yangın Mendillerin gözümde arayıp bulduğunu
Timaş yayınlarıKitabı okuyor
Yani ne kaybedersek kaybedelim, özlem duymanın kendisi bize onu geri verir. Her ne kadar rüya görsek ve ne gördüğümüzü bilmesek de hasret, bir melek gibi, sahip çıkar bize, saçımızı okşar, bize yaban çileklerini getirir.
Sayfa 133 - Metis YayınlarıKitabı okudu
Gerçek ve deneyimle ispatlanmış bilgiye özlem duyan insanların, Descartes'ten beş yüz yıl önce “düşünüyorum öyleyse varım” diyen böyle bir adama yönelmeleri, yalancı sofuların ve yobaz dogmacıların ise ondan nefret etmeleri ve kovalamaları şaşırtıcı değildir.
Sayfa 168 - Etkin Yayınevi Bu ifade İbni Sina'nın "İşarât" (Tezler) çalışmasında geçer.Kitabı okudu
Bilinçli ya da bilinçsizce taktığımız bu maske ile kendimize bir vitrin oluşturur ve bu vitrine yapay parçalar ekleriz. Dış dünyadaki ilişkilerimizi bu maskeyle düzenleriz. Toplumda bizden bunu ister, böylece toplumda ne isek o oluruz. Herkes vitrinine göre davranır.
En fazla ıstırap veren duygular, en can yakan heyecanlar, aynı zamanda en saçma olanlardır: imkânsız şeylere karşı, sırf imkânsızlığın yarattığı istek, hiç var olmamış olana duyulan özlem, geçmişte olabilecek olana duyulan arzu, farklı olmamanın acısı, dünyanın var olduğunu görmenin verdiği tatminsizlik duygusu.
Sayfa 256Kitabı okudu
İnsan kendine körken, tüm uğraşlarında bilinçsiz bir karanlığı taşırken, yolunu düzgün bir şekilde nasıl görebilir? Bastırılan her şey varlığını başka bir yerde sürdürür hiçbir yere kaybolmaz ve ayrı bir kişilik sistemi oluşturur. Geleceğe giden hazır bir yol yok. Yolumuza devam ederek Yollar yaparız.
Ruh sınıflandırılamaz. Psikolojik tipler İnsanın psikolojisini daha iyi anlamak adına aralanmış bir kapıdır.
“Her günü bir önceki gün gibi deneyimleyen diğer hayvanların aksine insan, aldırış etmekte, arayışa girmekte, özlem duymakta, hata yapmakta, gıpta etmekte ve acı çekmektedir…tıpkı Tanrı’nın kendisi gibi.”
Sayfa 26Kitabı okudu
Caroline özlem
Gündüzler karanlık ,
Yazlar soğuk ve rüzgarlı.
Kalbimin karanlığı gökyüzünü kaplıyor.
Ruhumun en derinlerinde bir fırtına kopuyor.
Artık yaşanmaz bir yer oldu,
Kendi cehennemimde yanıyor oldum.
Uçsuz bucaksız gönlümün semalarında,
Yağmurlarım yağmaz oldu.
Yunus Ekrem