"Hey Bosna!
Boynumuza taktığın hüküm
Geleceği olmayan bir ölüm mü?
Yoksa dirilişe bir özsöz mü?"
Sayfa 40
Hiç mi değişmezler dkdkd
Geçenlerde bir dergi ya da gazetede İngiltere'deki yaşlı kadın ların şikayetlerini anlatan bir yazı okudum.Kendileri gençken yaşlılara değer verir, onlarla ilgilenirlermiş ancak şimdiki genç kızlar onlarla hiç ilgilenmiyor, yanlarına dahi yaklaşmıyorlar mış, sanki yaşlı insanlar pis canlılarmış gibi... Günümüzdeki gençlerin karakterleri, geçmişteki gençlere nazaran çok farklı diye hayıflanıyorlardı. Hangi ülkeye gidersek gidelim yaşlıların aynı şeyi söylemesi şaşırtıcı. Sanırım insan yaş aldıkça geçmişin her konuda şu andan daha iyi olduğunu düşünmeye başlıyor. Bir yüzyıl önceki yaşlılar iki yüzyıl öncesini özlüyor, iki yüzyıl öncekiler üç yüzyıl öncesini özlüyor. Her dönemde bir "andan memnuniyetsizlik" var.
İnsan başı sıkıştığında çocukluğuna iltica edemiyor ve o güneş altında ısınamıyorsa, bundan özge bir gurbet olabilir mi? Çocukluğumuzda içimize çektiğimiz emniyet hissi, hayatımızın ileriki evrelerinde kuvvetli bir aidiyet ve itmi’nan duygusuna tercüme oluyor. Daha çocukken anne babalarının gurbetinde yaşayan insanlar, bu hissi bütün bir ömür içlerinde taşıyor ve sürekli varacakları esenlik kıyısını özlüyor.
... seni özledim diyecek, hiç de gitmek istemiyor, ama gidiyor, özledim, diyor, özlüyor, ama özlediği şeyleri hiç tanımadı daha...
"onu hâlâ düşünüyorsun değil mi?"
başımı sallayarak yanıt verdim çünkü evet demek istememiştim.
"onu özlüyor musun?"
"yalnızken, bazen, evet. ama yaşamıma engel olmuyor, beni üzmüyor. bazen onu düşünmeden haftalar geçiyor. bazen ona bir şeyler anlatmak istiyorum ama öteliyorum, hatta kendime ötelemenin bana zevk verdiğini bile söylüyorum, belki de hiçbir zaman konuşmayacak olmamıza rağmen. bana her şeyi o öğretti."
Sayfa 127Kitabı okudu
İçeride bir yerlerde biri beni özlüyor.
Sayfa 41Kitabı okudu
