ŞEYHİM BENİ IŞINLA
Şeyhim beni 70’lere ışınla,
3 milyar saniyem bitmeden önce
sonsuzluğu bükeyim, kalan ömrümce.
tasavvuf strese iyi geliyor bence.
bir fırt ab-ı hayat versene şeyhim
"Karanlık insanı en çok kaçtığı şeyle yani kendisiyle karşı karşıya getirir."
O halde şimdi amel yolundayken, kendini dâr-ı hesab yurduna yolculuk için hazırla. Ölüm için idman yap. Bir bakıma ölümü prova et. “Ölmeden önce öl” şimdi ölümü sembolik olarak seç. Ölüme niyetlen ve yönel.
En iyi sahnelenen oyunlar, en çok prova edilenlerdir.
Cihan Harbi'nin prova mekânlarından biri Osmanlı memaliki hatta Türk anavatanıydı. Dönemin politik çekişmeleri ihanete kadar uzanabilirdi, nitekim uzandı da. Devlet teşkilatı modernleşiyordu bu modernleşme ama partizanlık, usulsüzlük, anane düşmanlığıyla birlikte yapılıyordu.
Sayfa 117Kitabı okudu
İnsan gençken kendini bir bütüne, insanlığın temel ilkelerine bağlı hissetmez, insan gençken bir sürü şey dener çünkü hayat bir genel prova gibi algılanır, perde gerçekten açıldığında değiştirilebilecek bir prova gibi. Ama gün gelir perdenin her daim açık olduğu kafasına dank eder. Sahnelenen, oyunun kendisidir.
Sayfa 217Kitabı okudu
Bu kavuşmayı hayal etmişti yıllardır
Prova etmişti cümleleri
Dudakları unutuverdi tabii
Midesine yumruk yemiş gibi oldu
Gözlerinin etrafındaki halkaları görünce
Omuzları görünmeyen bir yükün altındaydı
Hayat onu takatsiz bırakmıştı sanki..
Sayfa 141 - Pegasus Yayınları
PERDE DAİMA AÇIKTIR
“Sybille Bedford bir yerlerde şöyle yazmıştı: İnsan gençken kendini bir bütüne, insanlığın temel ilkelerine bağlı hissetmez, insan gençken bir sürü şey dener çünkü hayat bir genel prova gibi algılanır, perde gerçekten açıldığında değiştirilebilecek bir prova gibi. Ama gün gelir perdenin her daim açık olduğu kafasına dank eder. Sahnelenen, oyunun kendisidir.
Sayfa 217 - Siren YayınlarıKitabı okudu
Sybille Bedford bir yerlerde şöyle yazmıştı: İnsan gençken bir sürü şey dener çünkü hayat bir genel prova gibi algılanır, perde gerçekten açıldığında değiştirilebilecek bir prova gibi. Ama gün gelir perdenin her daim açık olduğu kafasına dank eder. Sahnelenen, oyunun kendisidir.
Ne istediğini bilememenin aslında son derece doğal olduğunu anlayıncaya kadar kızdı kendine. Sadece bir tek hayat yaşadığımız için bu hayatı öncekilerle karşılaştıramaz ya da kusurlarımızı gelecekteki hayatlarımızda gideremeyiz; bu nedenle de ne istediğimizi bilemeyiz.
Tereza'yla olmak mı daha iyiydi, yalnız olmak mı?
Karşılaştırma fırsatı olmadığı için hangi kararın daha iyi olduğunu sınamanın yolu yok. Olaylar nasıl gelişirse öyle yaşıyoruz, önceden uyarılmaksızın, rolünü ezberlemeden sahneye çıkan bir tiyatro oyuncusu gibi. Yaşam öncesi ilk prova yaşamın ta kendisiyse, ne değeri olabilir yaşamanın? Yaşamın hep bir taslak olması bundandır işte."
Milan Kundera - Varolmanın Dayanılmaz Hafifliği